Μαύρο σκοτάδι και κάπου λάμπει

Μαύρο σκοτάδι και κάπου λάμπει
μια ροζ επαρχία με γκλίτερ, γρανίτα
τσόντες βιάγκρα και πλοία

Ακρωτηριασμένοι δίχως ποίηση
από της σκοτεινής φτώχειας το άλγος
10 ευρώ βάζουμε βενζίνη

αφού πήραμε γενναία επιδότηση
Ιούλη μήνα μέσα στα καύματα
μας περισσεύει ακόμη

σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα
μπροστά στη βιτρίνα
τι Μπίσνα ν’ ανάψουμε
οι φτωχές γαμημένες γριές μπιζντατς καντς

και μετά θάνατος μαυρίλα

μαύρο σκοτάδι και κάπου λάμπει
μια ροζ επαρχία με γκλίτερ γρανίτα
τσόντες βιάγκρα και μαύρο χρήμα

https://www.facebook.com/photo?fbid=10159832570577348&set=a.10151604201152348

Γράφε/ γράfe/graphe/ grafe

Σκεφτόμουν ότι το απαίσιο δεν μου προκαλεί απέχθεια, γιατί η απέχθεια είναι μια δυνητικά βίαιη στάση, μου προκαλεί όμως ανείπωτη θλίψη και άλγος

Aνήκω σε έναν δρόμο της ήττας όχι γιατί είμαι ηττοπαθής
αλλά γιατί η ήττα είναι εγγεγραμμένη στον βιολογικό μου κώδικα
κάτι μου λέει ότι δεν ξέρω να ζω με άλλο τρόπο έξω από την ήττα

_________________________________________________________________________

Γράφε για όταν θα έχεις πεθάνει
Για όταν θα έχω πεθάνει;
Tι νόημα θα έχουν τα νοήματά μου όταν θα έχω πεθάνει;
Κανένα
Ακριβώς γι αυτό σου το προτείνω
επειδή δεν θα έχουν κανένα
προσωπικό νόημα υπό καμιάν έννοια
Γι αυτό σε παρακινώ να τα μεταθέτεις στο μέλλον
για να έχει μιαν άλλη άγνωρη αξία
ο λόγος που γράφονται σήμερα
Ανέκδοτα έπη αλαργινών ετών

https://www.facebook.com/photo/?fbid=10159828368742348&set=a.10151604201152348

Η νεότητα

Η νεότητα με τα μάτια που επιθυμούν

τα λαμπερά μάτια

και την ψυχή λευκή

τι ζητά που δεν έχει

για να πάρει τα γρόσια

των γηρατειών με τη μαραγκιασμένη

ψυχή και τα θολά μάτια

Μια μέρα μετά το θάνατο

Μια μέρα μετά το θάνατο

«When a vast image out of Spiritus Mundi
Troubles my sight: somewhere in sands of the desert»

W.B.Yeats

Τελικά όσο πιο βαθιά πηγαίναμε
τόσο πιο ρηχά μας ξέβραζε
η απελπισία της ανοησίας
βαδίζοντας στην Έρημο του κόσμου
που άλλοι είχαν συλλάβει για μας
βαθιά στο μαύρο του Σρέντιγκερ το κουτί

Με ξερά τα χείλη από την ανυδρία
εντός του βεβαίου θανάτου
από την καυτή θάλασσα
ατέλειωτης άμμου ανοησίας
και των τεράτων που πάντα
σάλευαν μέσα μας

Μεσολόγγι και Μικρασία

Εκείνοι που πρέπει να κατανοήσουν τυφλοί
και εκείνοι που θα έπρεπε να νουθετούν κωφοί .
αδήριτος δάσκαλος μόνος
ο αναπότρεπτος της τραγωδίας πόνος.

Να λέν συνέχεια στα αλώνια
το πάθος μάθος κι ακόμα
χρόνια τόσα όσα πετούν τα χελιδόνια
δεν μάθαμε απ’ τα δεινά που καιν’ το σώμα

Μεσολόγγι και Μικρασία να μας θυμίζουν
την τραγωδία δεν την ξορκίζουν
«ασάλευτοι σαν πρόσωπα σε εικόνες»
της ιστορίας μένουμε μείς φρικτοί θαμώνες

Κι όταν γυρίσει το ρολόι
ξερό τ’ανάλλαχτο κενό κεφάλι
ικανοί πια μόνο για μοιρολόι
θα το χτυπούμε πικρά και πάλι

Στρατής Φάβρος
Ανέκδοτο κείμενο

Σεπτέμβριος 2016