Εκείνο που υπόσχεται εκ της αρχής και της ιδεολογίας ανανεούμενη πρωτοπορία εκείνο σταλάζει εκείνο μένει εκείνο μας πάει πίσω μας στιγματίζει δεν μας χωρεί εκείνο στάσιμο κάνει και οπισθοδρόμηση γεννά η διάχυτη πορνογραφία δέσμιο και βλάκα σε κρατά η δεισιδαιμονία εκείνη την ελευθερία και την ηδονή αποστερεί
Μετά το θάνατο του ποιητή κι επειδή πέπλο σιωπής πέφτει στα πέρατα, όπως και να τον λέγαν δεν έχει μεγάλη σημασία, μεγαλύτερη έχει η ηθική διδασκαλία των στίχων προς τις γενιές ανθρώπων που σαν νεοσσοί περιμένουν την τροφή της. Βλέπεις ο θάνατος ύπουλος και βραχύς μα η ζωή της κοινότητας και των στίχων αιώνια.
σιγά σιγά πέφτοντας απ τα απάτητα νέφη και κινδυνεύοντας στων πόλεων τις ζούγκλες μαθητεύω στην σπουδαιότητα της τρυφερότητας η οποία με αλλάζει ως τον πυρήνα της ουσίας μου για να πλέκω την κλωστή τη ζωής με τα χρώματα του νοήματος. Την χάνω και μου ξανάρχεται μυστηριακά και μυστικά ως το τέλος του χρόνου.
Η αγωνία μου διανύει εμμονικά σαν εκρεμμές την απόσταση απο την επιβίωση σε ένα οιονεί ιστορικό καθήκον. Τον δρόμο απο τον άνθρωπο στην φαντασία.
Aποκαλώ τον εαυτό μου, Αισθητικό Ορθόδοξο γιατί πολύ μου αρέσει από την άποψη της Τέχνης η Βυζαντινή Ποίηση του Ρωμανού του Μελωδού, έχω δε μεταφράσει στην δημοτική μαζί με τον Παλαμά και αρκετούς άλλους λιγότερο επιφανείς έως όπως εγώ ήσσονες της Ποίησης σπουδαστές, το Τροπάριο της Κασσιανής, η δε περίοδος του Ελληνικού Πάσχα είναι μια περίοδος κατά την οποία είμαι ευτυχισμένος που είμαι Έλληνας.
Επίσης μου αρέσει να επαναλαμβάνω την έρώτηση του Σολωμού ( που είναι ο ποιητής που καθιερώνει στην Λογοτεχνία τη δημοτική – γράφοντας μάλιστα σε φωνητική ορθογραφία-) “Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;” Η γλώσσα μου είναι Ελληνική είμαι Έλληνας, μα όχι Εθνικιστής, ασπάζομαι τον οραματισμό μιας Διεθνούς Ελευθερης κοινωνίας αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να αισθάνομαι Έλληνας χωρίς κανενός είδους νοσηρής μισαλλοδοξίας και έχθρικού προς άλλα έθνη εθνικισμού, και τούτο επειδή μεγάλωσα με τον Όμηρο και όλη την Ελληνική Δημοτική αλλά και Λόγια παράδοση. Απλά δεν γίνεται αλλιώς.
Τέλος υπενθυμίζω σταθερά εις εαυτόν οτι η Δημοκρατία δεν είναι αυτονόητη αλλά χρειάζεται κάτι που λέω και σε αρκετά παλιότερα γραπτά μου μια «Δημοκρατία του συναισθήματος». Είναι ανάγκη δηλαδή να προσερχόμαστε στον διάλογο όχι με πεποιθήσεις αλλά με θέσεις που θα είμαστε έτοιμοι να τις θέσουμε σε ειλικρινή διάλογο και να μετακινήσουμε. Η δημοκρατία είναι η συνισταμένη όλων των επιμέρους θέσεων που θα εκφραστούν.
I expect to pass through life but once. If therefore, there be kindness I can show, or any good thing I can do to any fellow being, let me do it now, and not defer or neglect it, as I shall not pass this way again. ~William Penn~
Το δίκτυο κριτικής στην Εκπαίδευση αποτελεί μία προσπάθεια αναστοχασμού πάνω στην εκπαιδευτική πραγματικότητα. Είναι μία προσπάθεια να σκεφτούμε πάνω στο σχολείο και την εκπαίδευση πέρα από τα κυρίαρχα σχήματα. Να σκεφτούμε ένα διαφορετικό σχολείο που θα κυριαρχεί η δημοκρατία και η κριτική σκέψη. Ένα σχολείο που θα συμβάλλει στον μετασχηματισμό της κοινωνίας
Μ' αρέσουν τα ποιήματα που ζουν στο δρόμο, έξω απ' τα βιβλία: αυτά που τουρτουρίζουν στις γωνιές κι όλο καπνίζουν σαν φουγάρα· που αναβοσβήνουν, μες στη νύχτα, σαν Χριστουγεννιάτικα λαμπάκια... [Νίκος Χουλιαράς]