Κουράστηκα

Κουράστηκα, αν με δείτε να είμαι πεσμένος μη με σηκώσετε
βρίσκομαι εκεί στη μέθη του θανάτου και δεν μπορώ να σας μιλήσω μ’ έριξε κάτω η ανίκητη βία του συντηρητισμού σας

(Το ολιγόστιχο αυτο κειμενάκι έχει αφορμή και κατεύθυνση την οποία δεν αναφέρω για λόγους που θα γίνουν προφανείς εν καιρώ)

το βράδυ εκείνο του γυρισμού που άρχισαν να σφυρίζουν οι Σεμνές

«Ξεντύθη ο γιος, ξεζώθηκε και στο πηγάδι εμπήκε./ Χαλεύει εδώ, χαλεύει εκεί και τίποτες δεν βρίσκει./ Βλέπει τα φίδια σταυρωτά με τις οχιές πλεγμένα»
Δημοτικό τραγούδι

«το βράδυ εκείνο του γυρισμού
που άρχισαν να σφυρίζουν οι Σεμνές
στο λιγοστό χορτάρι—
είδα τα φίδια σταυρωτά με τις οχιές
πλεγμένα πάνω στην κακή γενιά
τη μοίρα μας.»

Γιώργος Σεφέρης, Μυκήνες

Υπάρχουν κι άλλα σε αυτή την ιστορία άρρητα,

Εμείς μπορέσαμε ένα πρωινό να εγχειρήσουμε τον Πατέρα, δεν χρειάζονταν πολλά χρήματα, το βιβλιάριο μονάχα και μια καλή φίλη.

Μάθαμ’ αλλά με τον σκληρόν τρόπο μιαν αλήθεια,
που τη μοιράζομαι, γιατί αυτά δεν τα μαθαίνουν καθώς νομίζετε στο πανεπιστήμιο.

Ότι για να επιβεβαιώσει ενας ασθενής ένα βαρύ χειρουργείο
θα πρέπει να πληρώσεις αδρά σε μια εκτός του νοσοκομείου κλινική μακράς νοσηλείας για να παραμείνει σε παρακολούθηση ο ασθενής εκείνος, πέρα από την σύντομη εβδομάδα νοσηλείας στο δημόσιο νοσοκομείο.Μέτα απ’ την σύντομη εβδομάδα σε σηκώνουν θέλεις δε θέλεις, έβλεπες δεν έβλεπες τα εικονίσματα να κατεβαίνουν απ’ το τοίχο.

Μείς δυχτυχώς όπως η μεγάλη πλειοψηφία ως Επιμηθείς περιοριστήκαμε στην δια της φτώχειας διαπίστωση της Αλήθειας.

Έτσι ο Πατέρας πεθανε ένα παράξενο πρωϊνό σε έναν θάλαμο του Κρατικού, καταβαλλόμενος από την αδάμαστη νόσο και μια λοίμωξη που τόσο πολύ αγαπούν να φιλοξενούν τα δημόσια νοσοκομεία.

Του φίλησα το μέτωπο που χε αρχίσει να κρυώνει στο νεκροθάλαμο του Νοσοκομείου, δίχως να πολυκαταλαβαίνω οτι εκείνο ήταν το στερνό αντίο, και πως δεν θα ξανάβλεπα τον ψηλό μελαχρινό άντρα με την βιά τη τόλμη και την αψηφισιά,

που ήξερε απ’ έξω τον Φωτεινό το Ζευγολάτη γιατί τον έπαιξε στο σχολείο, έλυνε τα πιο σύνθετα των σταυρολέξων και μετρούσε τα όσπρια που έβαζε στο τσουκάλι.

Σφυρίζουν από τότε οι Σεμνές όχι για κάποιαν αμαρτία ή παράλειψη, μια για την πρωθύστερη υποταγή στην ταξική μας μοίρα.

«Φωτογραφία εξοχική κατοικία στην Αμοργό σε σχέδια Ιάνη Ξενάκη, την οποία ο Πατέρας θεμελίωσε, κατόπιν κατασκεύασε τον Ξυλότυπο και έριξε τα μπετά ως εργοδηγός το 74, αλλά δεν έλαβε ποτέ την αναγνώριση που του αντιστοιχούσε στην υλοποίηση του έργου

 

δύο από σένα βιβλία χαρισμένα

Έχω κι εγω ένα ή δύο από σένα βιβλία χαρισμένα
που χες τελειώσει και τα δινες δίχως αξία
να θεωρείς πως έχουν, μια που την αξία
παντα κρατούσες την για σένα έτσι θαρρούσες
απο μικρός πως δύναμη κι αξία θα κρατούσες
μοναχά λομόναχα ξεχωριστά αξία και δύναμη
για τον εαυτό, τι κρίμα που χασες Εσένα

κι εμείς σε μιαν αντιπαράσταση θαρρώ
το χρόνο που σαλευει αργά
(σαν τo σκληρό το τέρας που για τη Βηθλέμ κινά)
και γρήγορα μαζί μετρούμε.

από μιαν απρόσμενη πρόκληση το να
απο του χρόνου βγαλμένη τα κιτάπια

κι από του φίλου την αυλή τ’ αλλο
θησαυρισμένο

Στρατής Φάβρος

 

η προσδοκία

«Επέστρεφε συχνά και παίρνε με», αγαπημένη αίσθηση
επέστρεφε και παίρνε με της μνήμης νοσταλγία
μνήμη που μου δώσες όσα μ αρνήθη η προσδοκία

 

 

 

 

Προτροπή για απόσχιση του Νότου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Είναι ξεκάθαρο στη συνείδηση μου ότι η Χώρα μας βρίσκεται για άλλη μια φορά σε μια καθοδική πορεία οικονομικής κρίσης. Μπορεί να είναι η τελική κάθοδος της υπαρξιακής της πορείας μπορεί να είναι ένα πολυετές καθοδικό τμήμα σε μια τεράστια σπείρα στις αέναες υπαρξιακές της οδύνες. Αυτά δεν μπορεί το μάτι του θνητού να τα δεί καθαρά καθώς ξεπερνούν το εμπειρικό πλέγμα, είναι κάτι σαν μεταφυσική της ιστορίας, ένα μαύρο κουτί του οποίου το όλον δεν μας αποκαλύπτεται έγκαιρα.

Είναι επίσης ξεκάθαρο στη συνειδήσή μου ότι η Χώρα μας δεν πρόκειται να μεταβεί σε μια περίοδο καθολικής ευημερίας αν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε κάτι τέτοιο συλλογικά, έξω από ιδεολογικά πλαίσια, δίχως πρώτα να επιλύσει το γόρδιο δεσμό του Βουνού δημόσιου χρέους που την καταρρακώνει. Και αυτό δεν πρόκειται να επιλυθεί αν η χώρα μας δεν βρεθεί σε ένα περιβάλλον δημοσιονομικής επέκτασης και αμοιβαιοποίησης χρέους.

Μου είναι επιπροσθέτως ξεκάθαρο ότι μια τέτοια λύση δεν μπορεί να γίνει μονομερώς γιατί εκτός από τον επώδυνο χαρακτήρα μια μακράς ύφεσης ρευστότητας και έλλειψης σημαντικών αγαθών στην αγορά λόγω του εισαγωγικού χαρακτήρα του παραγωγικού μοντέλου της χώρας, μια τέτοια λύση θα είχε και γεωστρατηγικές πιθανές επιπτώσεις, επί παραδείγματι, έναν πόλεμο αστραπή με την Τουρκία και η απώλεια νησιών, καθώς και μια ντε φάκτο συρρίκνωση της.

Η λύση είναι προφανής και έχει πολλαπλώς αναδειχθεί, αλλά ουδείς έχει την διαυγή πολιτική και οικονομική κρίση να την επιδιώξει. Η λύση είναι η πολιτική και οικονομική ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης και η χαλάρωση μέσω εκτενούς αναδιάρθρωσης των εθνικών χρεών του δημοσιονομικού συμφώνου του Μάαστριχτ. Δεν υπάρχει κανένας συμπαγής οικονομικός θεωρητικός λόγος προς την διατήρηση αυτής της δημοσιονομικής αυστηρότητας εκτός ίσως από τις ιστορικές υπαρξιακές εμμονές της Γερμανίας.

Με τα παραπάνω ως δεδομένα αλλά και την συμπερίληψη μιας κίνησης σε κράτη του Νότου της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως η Ιταλία η Ισπανία και ίσως η Γαλλία προς την περίφημη οικονομική και πολιτική ομοσπονδιοποίηση του Χρέους της Ευρωζώνης συνολικά, καλώ τις Ελληνίδες διανοουμένους και τους Έλληνες διανοούμενους να συγγράψουν μια ανοιχτή επιστολή προς τους ηγέτες του Ευρωπαϊκού Νότου (Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία κλπ) όπου θα ζητούν την απόσχιση των χωρών του Νότου από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την δημιουργία μιας Πολιτικής Ένωσης του Νότου με δικό της Νόμισμα και Τράπεζα.

Τα αποτελέσματα από ένα διάλογο γύρω από μια τέτοια απόσχιση μπορεί να είναι δύο. Η Γερμανία και ο Βορράς να καταλάβουν τον ζωτικής υπαρξιακής σημασίας κίνδυνο και να ομονοήσουν στην Πολιτική και Οικονομική ομοσπονδιοποίηση ή ο Νότος να αποσχιστεί και να ακολουθήσει πιο σύγχρονες πολιτικές δημοσιονομικής επέκτασης που θα οδηγήσουν ευκταία στην κοινωνική ευημερία που σαν τα κοριτσακια με τα σπίρτα ονειρευόμαστε το μεγάλο τελευταίο ιστορικό διάστημα.