Για να κλείσομε την Αυλαία

Για να κλείσομε την Αυλαία

«Η μαύρη Λάμια πού κλεισε
τον Άδη στην καρδιά της,
να κατεβώ με πρόσταξε
μέσ’ στο ξερό πηγάδι»

Τα λάθη κι όταν ακόμη ακούσια ήσαν,                                                                                                σαν που η συνείδηση δεν συμμετείχε
καθώς τα πράτταμε, βαρύτητα έχουν την
ζημίας που στη συνείδηση
προκάλεσαν των θιγομένων

γι αυτό κι ουδέποτε με κράτησε
μια ματαιοδοξία ή ο κακώς
εννοούμενος εγωισμός
από την μ’ επίταση υποβολή
ειλικρινούς συγγνώμης.

Τα κοριτσάκια μου πηγαίνουν
στα κέντρα τα εμπορικά
στ’ αμερικανικά τα μαγαζιά
γατιά που γλείφονται φτωχά
θες κοριτσάκια με τα σπίρτα
θες παιδιά που δε γίνηκανε μεγάλοι

δεν βρήκαμε Αλχημικό χρυσό
φωτογραφίες διαχυτικές
να στήνομε μ’αυτό

φτωχοί τα ποδήματα
φτωχοί τα ντύματα
φτωχοί τα κινητά
φτωχοί τ’ ακίνητα

παρίες είμαστε στο κόσμο το μεγάλο
σε κειον τον κόσμο
που μοναχός του από έν’ αόρατο χέρι
θες γυρνά κόβει , δεν συγχωρνά

απουσιάζει από που τους
πρέπει η ισχυρή πεποίθηση
Κι οι ελάσσονες πλήρεις πάθους κι έντασης
ξανά
απουσιάζει από κιους που τους
πρέπει η πεποίθηση ισχυρή
Κι οι ελάσσονες έμπλεοι έντασης πάθους

Πεποιθήσεις γεννημένες από την εικονολατρία
από έναν έρωτα ενός ιδανικού που δεν υπάρχει
πόσο απ τη ζωή απέχει ετούτος ο ρομαντισμός
είμ’ ερημίτης σεκιουλαριστής,εικονοκλάστης φανατικός,

Αυτά κι ένα Αντίο
κι αν πλήγωσα
κι αν με πληγώσαν
ευθεία να κοιτούμε το φορτίο

 

 

Η διανοητική και η ηθική στάση

Η διανοητική και η ηθική στάση είναι ένας ατέλειωτος στίβος αναπόφευκτων συμβιβασμών, ποτέ δεν φτάνει εκεί που πόθησε
κι αν φτάσει κοιτά τη καθημαγμένη αρετή της ισχνή κι αδύναμη στο έλεος της σκύλας πεποίθησης

—

Η διανοητική και η ηθική στάση
ατέλειωτος ένας στίβος συμβιβασμών μοιραίων,
ποτέ κεί που πόθησε δεν φτάνει
κι αν φτάσει την καθημαγμένη κοιτά της αρετή
ισχνή κι αδύναμη στης σκύλας πεποίθησης το έλεος

 

Η ηθική τους

Η ηθική τους δεν είναι η κρατούσα ηθική
αλλά η βιωματική διαμόρφωση του ήθους τους.

Επομένως ζώντας οιονεί ανήθικα, ως προς τις αρχές της αστικής δεοντολογικής ηθικής διαμορφώνουν μέσα από το σώμα των πράξεων και των κατά την ανάγνωση και την ποίηση αρχών τους μια διαρκώς νέα αναρχική προλεταριακή αισθητική ηθική.

Αρνούμενοι να ενδώσουν σε στιλιστικές μανιέρες πολιτικής αισθητικής, αρνούμενοι την καθεστηκυία εκδοχή των θέσεων τους, ανατρέποντας την μανιέρα τους, όταν διαφεύγει της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Διαρκώς αρνούμενοι την υποταγή στην υφέρπουσα στερεοτυπία,οραματίζονται το απλό και σαφές που χρειάζεται η ζωή, που είναι η ζωή.

 

τα δυό κορμιά γκαλιάζονται

Σε τόπο ιδεατό κι ιδανικό
σε μια απ’ το χρόνο
μαγευτική της φωτιάς κόκκινη
θαμβωτική κρυμμένη ερημία

τα δυό κορμιά γκαλιάζονται
σε μάνητα σφιγμένα τρυφερά
κι ας μην ποτέ ν’ ακούμπησαν
των λιχανών την θεία ψίχα

σ’ εκείνη την θαμβωτική
ορκίζομ’ ερημία πως
ιδανικός θα πείθομ’ εραστής
στην δυο σωμάτων πολιτεία

 

 

Είναι κι η ποίησις

Είναι κι η ποίησις ο θρόνος που ποθούμε.
τη ματαιοδοξία μας να τρέφει, κι ας θρηνούμε
τιμές που δεν εδόθησαν,
τα κλέη που θαμβώθηκαν
εις τον σκληρό κι ανηλεή του βίου μισεμό
είναι η ποίησις καταφύγιο · υπαρκτικό