Η αρετή της ανάγνωσης

διαβάζω επιμένω στο διαβάζω, για να καθορίσω
το αισθητικό και ηθικό περιβάλλον της μοίρας μου

ο λόγος μου είναι η διαμορφούμενη οδός
είμαι ο λόγος μου και η εμμονή μου να τον καθορίσω

ότι κι αν γίνει ο κόσμος είναι αυτό που αποφάσισα να βλέπω
και από τα δικά μου τα μάτια θα σβήσει

Ένα κλάσμα στον αιώνιο Χρόνο

Ένα κλάσμα στον αιώνιο Χρόνο

Χρονογράφημα

Μπήκε στο τρένο και στη ζωή του τόσο άξαφνα
και για τόσο λίγο καθώς θα κατέβαινε στη στάση Σύνταγμα
φτιάχνοντας ελαφρά το σατέν κοντό φουστανάκι με σχέδια
στο navy blue που έδενε στη μεσούλα της

ήταν γλυκιά και στρουμπουλή
σαν φρεσκοψημένο κρουασάν βουτύρου
καθώς κάθισε στο αντιδιαμετρικό κάθισμα
το φουστανάκι της σηκώθηκε ελάχιστα για να ντύσει
την απογευματινή του φαντασίωση
τα πόδια της καθαρά προσεκτικά ξυρισμένα
με μια υποψία λαχταριστής νεανικής κυτταρίτιδας

ένιωθε μια γλυκιά ανάρμοστη έξαψη καθώς
προσεκτικά την κοιτούσε για να μη την προσβάλλει
από τα νύχια ως την όμορφη κορυφή
Ω Τα πορφυρά γυαλιστερά νύχια της, τη φαντάστηκε
γυμνή με δυο λαχταριστούς ρόζ ανθούς στα στήθη

έπαιζε με το κινητό της κι ένα βιβλίο
από τη λίστα των ευπώλητων άρλεκιν
τα μαλλιά της ίσια λαμπερά καλοχτενισμένα
βαμμένα σε μια τυπική απόχρωση του κόκκινου
και τα χείλη της σε μια προσεχτικά
διαλεγμένη βαθυκόκκινη απόχρωση

Τι συνειρμούς έπρεπε να κάνει, τι διατυπώσεις αναίτιες
τι συνειρμοί διέτρεχαν το θαυμάσιο νεανικό μυαλό της
δεν είχε πολλή σημασία η δικτακτορία της συγκυρίας
τα ακινητούσε όλα σε μια θαυμάσια γυάλινη σφαίρα

Σταμάτησε να την κοιτά γιατί εκείνη το κατάλαβε πως την κοιτούσε
και έκανε προσεκτικές κινήσεις να αφοπλίσει την προσεκτικά
αδιάκριτη λαγνεία του. Γύρισε με μια μικρή αίσθηση
απογοήτευσης στο βιβλίο του και δεν την ξανακοίταξε
παρα μόνον κρυφά καθώς σηκωνόταν για ν’ ανοίξει
την πόρτα αμετάκλητης φυγής στον δικό της κόσμο.

Ανέκδοτο Συλλογή Αφροδίτες

Το ταμείο των ονείρων

Το ταμείο των ονείρων

Στον ύπνο του απόψε ένα τρένο θα περάσει
Θα το ακούσει να σφυρίζει από μακριά
και καθώς θα μπαίνει ολόφωτο στην κάμαρά του τη παλιά
αυτός θα τρέξει στο ταμείο των ονείρων σειρά να κλείσει
Υπάλληλος θα είναι ο εαυτός του στης νύχτας το λευκό χορό
Θα του ζητήσει μια θέση για Παρίσι
και βέβαια θα πληρώσει μ’ ένα του ποίημα μικρό
τη μόνη μονέδα που κρατά στη μοίρα ν’ απαντήσει
κι ο άλλος αντί για εισιτήριο ένα τριαντάφυλλο λευκό
θα του προσφέρει που απόψε θα της φέρει
στης Μονμάρτης το μικρό σταθμό
Rue de Mont Cenis αριθμός πενήντα δύο
θα χτυπάει θα χτυπάει μα κανείς
δε θα ναι εκεί στη Μονμάρτη μες το κρύο.

Διασκευή του ποήματος Το ταμείο των ονείρων
του Γιώργη Παυλόπουλου

Από τον Μαθιό Θαλασσινό

————————————————————–

—Γιώργης Παυλόπουλος—

Το ταμείο των ονείρων

Στη Θ.Π.

Στον ύπνο του απόψε θα περάσει ένα τρένο.
Θα το ακούσει να σφυρίζει από μακριά
και καθώς θα μπαίνει ολόφωτο στην κάμαρά του
αυτός θα τρέξει στο ταμείο των ονείρων.
Υπάλληλος της νύχτας θα είναι ο εαυτός του.
Θα του ζητήσει μια θέση για Παρίσι
και βέβαια θα πληρώσει μ’ ένα ποίημα —
τη μόνη μονέδα που κρατά. Κι ο άλλος
αντί για εισιτήριο θα του δώσει

ένα λευκό τριαντάφυλλο
που θα της φέρει απόψε στη Μονμάρτη.Rue de Mont Cenis αριθμός 52
θα χτυπάει θα χτυπάει μα κανένας δε θ’ ανοίγει.

Γιώργης Παυλόπουλος, Ποιήματα 1943-1997, εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα 2001

Η αυτογνωσία

Η αυτογνωσία είναι μια ασταθής αρετή
η αυτοθυσία πάλι είναι ένα μετά- γνωστικό στάδιο
είναι τετελεσμένος ηθικός οραματισμός

Σ. Φάβρος
Απόσπασμα