Η ιερότητα

Η ιερότητα είναι ένας μύθος
βασισμένος στην επιθυμία μας για ιερότητα
στηριγμένος στην ενατενιση για πολιτισμό
απέναντι στην φυσική αγριότητα
όλη του ανθρώπου η ουσία
είναι κείνη η ασπαίρουσα φυγή
προς μια δικαιοσύνη ανύπαρκτη
προς μια ιερότητα φανταστική

Απ: Π.Χατζημανωλάκη.
Ακόμα και έτσι, αυτό το εντός του ανθρώπου που ρέπει προς το ιερό προκαλεί ρίγος.

Απ: ΣΦ
Είναι υπόσχεση ιερότητας. Επομένως η απάντηση στο πως ο κόσμος τελειώνει είναι, κλονισμένος στην ιερότητα.
συνομιλία με ένα σκίτσο της Poly Hatjimanolaki

Η κιβωτός του νοήματος

Η κιβωτός του νοήματος είναι οι στίχοι μου

Περιφέρομαι διάπυρος στην ερμαφρόδιτη εποχή

το αίτιο να ανασύρω και να αποδώσω

εγκαυστικά τραύματα δεχόμενος από τάξη και συνήθεια

πλησίστια προς την απόφαση, την εμπειρία

υποτάσσοντας στης καθημαγμένης ηθικής

το δισκοπότηρο,

Δίβουλους προαγωγούς κοιτώ να κινούνται ευθεία

κι εγώ ανερμάτιστα τα ψυχία της ένδειας ασπαζόμενος

τα κτήνη που σαλεύουν αργά με οππορτουνισμό

κι αδιαφορία λογχεύω.

Νίκα τοις ηττημένοις, ποτέ

Και ποιο κτήνος σκληρό,

Και ποιο κτήνος σκληρό, που η ώρα του φτάνει τέλος κοντά
Για να γεννηθεί Προς της Βηθλεέμ βαδίζει αργά;
(Γ.Μ.Γέητς στίχος από τη Δεύτερη Έλευση.)

Μια απίθανη θλίψη με ρουφάει
βυθίζομαι σε ένα μαύρο και λερό ποτάμι ακρισίας.
Νιώθω να φωνάζω στο κενό του διαστήματος μόνος
Δεν ακούγομαι. Η πηχτή σιωπή του
συνθλίβει τον εγκέφαλό μου.
Δεν έχω πια επιχειρήματα
ξαφνικά νιώθω πως οτι και να πω
πέφτει επάνω σε ένα τοίχο.
Δεν υπάρχει μέλλον ή Ιστορία
με τον τρόπο που τα γνώρισα
αλλά μια διαρκής εξαντλητική φάρσα τους
Επανέρχεται κείνο τό κτήνος που
η ώρα του έφτασε.

Στοχασμοί

Εκείνο που υπόσχεται εκ της αρχής
και της ιδεολογίας
ανανεούμενη πρωτοπορία
εκείνο σταλάζει εκείνο μένει
εκείνο μας πάει πίσω
μας στιγματίζει δεν μας χωρεί
εκείνο στάσιμο κάνει
και οπισθοδρόμηση γεννά
η διάχυτη πορνογραφία
δέσμιο και βλάκα σε κρατά
η δεισιδαιμονία εκείνη
την ελευθερία και την ηδονή αποστερεί

Μετά το θάνατο του ποιητή

Μετά το θάνατο του ποιητή κι επειδή πέπλο σιωπής πέφτει στα πέρατα, όπως και να τον λέγαν δεν έχει μεγάλη σημασία, μεγαλύτερη έχει η ηθική διδασκαλία των στίχων προς τις γενιές ανθρώπων που σαν νεοσσοί περιμένουν την τροφή της. Βλέπεις ο θάνατος ύπουλος και βραχύς μα η ζωή της κοινότητας και των στίχων αιώνια.