(εκείνοι οι Ρώσοι που θά καναν τον άνθρωπο αθάνατο τι γίνανε πάλι ρε παιδιά;)

Dear Olivia

I think I have already applied for the job

η έκσταση, ξέρετε είναι μια μεταμόρφωση της θλίψης

Ἀίδης καὶ Διόνυσος … —

η έκσταση πουλιέται σε χαπάκι

απ’ όταν ήσουνα αντράκι ρε καλφάκι

στη εξορία θα πεθάνεις απ τη πείνα

Πόπλιε Νάσε χάσε και σκάσε

Aπ’ όποια φόρμα έχεις μπει Ω ! ποιητή

κοπάνα τη και βγες για τη ζωή —

Μα τι μας λές για ποια ζωή μιλάς;
μιλώ για κείνην που δεν ξαναγυρνά.
«I said petals from an appletree.»

Μα αυτήν έχω μοναχά τη φόρμα τη φτωχειά.

Κλάψε με μάνα αλίμονο γιατί πέταξε και πήγε

η μια ζωή μου η μικρά.

Όλοι πεθαίνουν τελικά,

ζήσε μονάχα τωρα δα.

(εκείνοι οι Ρώσοι που θά καναν τον άνθρωπο

αθάνατο τι γίνανε πάλι ρε παιδιά;)

Από τη συλλογή Ασκήσεις Θανάτου

https://www.facebook.com/notes/strates-fabbros/%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CF%81%CF%8E%CF%83%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF-%CE%B1%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%B9-%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CE%B5-%CF%80%CE%AC%CE%BB%CE%B9-%CF%81%CE%B5-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC/835303773146694

ΠΑΝΤΟΥΜ ( Μεταγραφή ποιήματος του Καίσαρα Εμμανουήλ στην τεχνική του Παντούμ)

ΠΑΝΤΟΥΜ

Νύχθ’ υπό λυγαίαν
ΑΠΟΛΛ. ΡΟΔ
{κάτω από σκοτεινή νύχτα}

Ω! νάτο πάλι αυτό το ισχνό, φασματικό καράβι!
Βουβό, όπως πάντα, στα βαθιά νερά κυλάει απόψε, μα πού ‘σαι;
ίσκιος θολός που εγέννησε μια νύχτα εβένινη, βράδυ
όταν πίσσα και θειάφι η Τρικυμία μέσα στα χάη ξερνούσε.

Βουβό, όπως πάντα, στα βαθιά νερά κυλάει απόψε, μα πού ‘σαι;
Ω κοίταξε πέρα Στο πέλαγο σέρνουν φωτιές τα μύρια καράβια
όταν πίσσα και θειάφι η Τρικυμία μέσα στα χάη ξερνούσε.
Στο μαύρο μετάξι τα φώτα έχουν σβήσει δεινής χασμωδίας σημάδια

Ω κοίταξε πέρα Στο πέλαγο σέρνουν φωτιές τα μύρια καράβια
Στες πρύμνες τους, ορθώνεται, όρνεο πανάρχαιο, ο Χάρος,
Στο μαύρο μετάξι τα φώτα έχουν σβήσει δεινής χασμωδίας σημάδια
μια μαύρη κι ανεμόδαρτη παντιέρα είναι στημένη εξώκοσμος φάρος

Στες πρύμνες τους, ορθώνεται, όρνεο πανάρχαιο, ο Χάρος
Οι φύλακες, που εξόριστοι σ’ έρημους τόπους φυλούνε ,ξέρουνε πως
μια μαύρη κι ανεμόδαρτη παντιέρα είναι στημένη εξώκοσμος φάρος
βουβοί το βλέπουν, μες στο δέος των παγωμένων πόλων, γυμνό γαλάζιο φως

Οι φύλακες, που εξόριστοι σ’ έρημους τόπους φυλούνε ,ξέρουνε πως
τεράστιο φάντασμα, χυμένο σε γυμνό γαλάζιο φάος σα σκυλί αλυχτάει
βουβοί το βλέπουν, μες στο δέος των παγωμένων πόλων, γυμνό γαλάζιο φως
Το άρμενο αυτό δε λίκνισαν οι αύρες του αρχιπελάγους που αίμα διψάει

τεράστιο φάντασμα, χυμένο σε γυμνό γαλάζιο φάος, σα σκυλί αλυχτάει
από τα νέφη της Νοτιάς που θυελλικά υφασμένη κρώζει και πάει.
Το άρμενο αυτό δε λίκνισαν οι αύρες του αρχιπελάγους που αίμα διψάει
στις φρυκτωρίες οι φύλακες των παγωμένων πόλων το κοιτούν, να περνάει

από τα νέφη της Νοτιάς που θυελλικά υφασμένη κρώζει και πάει.
ψηλώνει η στιγμή σα μετέωρο λεπίδι, καθώς πέφτει η βαλσαμική αμφιλύκη
στις φρυκτωρίες οι φύλακες των παγωμένων πόλων το κοιτούν, να περνάει
σα μια γυναίκα ερωτική δίνεται αβρά το κύμα σε βοστρύχους πλεγμένα
κόκκινα φύκη

ψηλώνει η στιγμή σα μετέωρο λεπίδι, καθώς πέφτει η βαλσαμική αμφιλύκη
στα σαπφείρινα των παραλλήλων τόξα, το έρεβος σ’ατέρμονα χάη βουτάει
σα μια γυναίκα ερωτική δίνεται αβρά το κύμα σε βοστρύχους πλεγμένα
κόκκινα φύκη
ήλιοι ωχροί, σε παναρχαίες τροχιές παγωμένοι, της λήθης η ζώνη σ’αρπάει

στα σαπφείρινα των παραλλήλων τόξα, το έρεβος σ’ατέρμονα χάη βουτάει
Προαιώνιο φάσμα αλητικό, οιωνός στυγνών θανάτων, ψυχών τραυμάτων
ήλιοι ωχροί, σε παναρχαίες τροχιές παγωμένοι, της λήθης η ζώνη σ’αρπάει
ούτε οι φαιδροί των αλμπατρός κρωγμοί σ’ αυτόν αντήχησαν, τον ρόγχο καυμάτων

Προαιώνιο φάσμα αλητικό, οιωνός στυγνών θανάτων, ψυχών τραυμάτων
Στο πέρασμά του εκήδευε τους αυλωδούς ανέμους αυτό το ισχνό κι εφιαλτικό καράβι.
ούτε οι φαιδροί των αλμπατρός κρωγμοί σ’ αυτόν αντήχησαν, τον ρόγχο καυμάτων
(η Ειρήνη απάνω του έφευγε σαν τρομαγμένη αλκυόνα!) Ω τραγικό ισχνό ρημάδι

( Μεταγραφή ποιήματος του Καίσαρα Εμμανουήλ στην τεχνική του Παντούμ)

Για την Μεταγραφή Στρατής Φάβρος

MarcelDuchamp-

http://www.google.gr/imgres?imgurl=&imgrefurl=http%3A%2F%2Fwww.surrealists.co.uk%2Fgallery%2FMarcel_Duchamp&h=0&w=0&tbnid=aec05bf12O4zGM&zoom=1&tbnh=267&tbnw=189&docid=zYAoLx_Ghgd9bM&tbm=isch&client=firefox-a&ei=19YhVNfIN6aaygPXtoCgAQ&ved=0CAQQsCUoAA

Never Be

Never Be —
always Become —
this Way
you won’t have to Apologise–
for something
you were — Not —
Be only
when in matter of being — Just

By my Doppelanger Mattia

Φαντάζομαι έναν κόσμο

Φαντάζομαι έναν κόσμο–
όπου τα πράγματα
φτάνουν στα Ακρα
για το Δίκαιο —
και το Αγαθό–
όχι Ρητορικά–
αλλά ως επίπονες
σπουδές στο Πραγματικό
η αγαθή Επιθυμία —
εκτός Δικαίου κατοικεί

Στρατής Φάβρος

Λαϊκής ραψωδία

Λαϊκής ραψωδία

Όταν κυλάς στο χρόνο όλες οι εποχές είναι μαγικές
σαν βυθίζεσαι μέσα του παραισθητική εμπειρία
o αγέρας φορέματα γίνεται παρουσίες μυστικές
είναι στιγμές σαν αλήτες μυθικές, έξοχα πλοία

Φιγούρα τσιγάρο και δίλλημα, φίλοι;
Βλέμμα στο χρόνο σε ασπρόμαυρο τόνο
Αναμνήσεις βουβές σε ελεύθερο φόντο
Κουβέρτα ραδιόφωνο σφραγισμένα τα χείλη

Φεύγω τώρα για της Παρασκευής τη λαϊκή
παίρνω μαζί τον πατέρα το Θέμη και σύντομη ελπίδα
Τι παράξενη υπόθεση συμφωνία ανδρική
όταν το τέλος φανεί, συνωμοτικά μου γελούν τα σαφρίδια

Τόσες στιγμές ρημαγμένες ομπρέλες
Η κυρία ποζάρει μετά το Beauté
Στον αέρα μυρίζω λαϊκό καφενέ
Τρία ευρώ χαλασμένες σαρδέλες

Τα τζιτζίκια σφυρίζουν το οξύ τους τραγούδι
Μα τα δέντρα ο αγέρας φυσά με ελεύθερο φρόνημα
Και ο νους μελετά της ζωής μου το φλούδι

Σε φιλώ έχε γεια άγγελε μου ξανθέ στου καημού τα κιτάπια
Της ζωής σου ο σκοπός ακαθόριστα πως, ο τυφλός μελετά
Μη κοιτάς φουκαρά η ιστορία κινά για καινούργια κεσάτια

Παραλλαγή της δεύτερης στροφής

[ Τόσες στιγμές ρημαγμένες ομπρέλες
Η κυρία με τη μύτη ψηλά συμφορά κινητή
Στον αέρα ακούγεται λαϊκή μουσική
Τρία ευρώ χαλασμένες σαρδέλες ]

M. Θαλασσινός

 

 

Photo: From the Bordello series © Vee Speers