Strates Fabbros
25/01/2019
στο πιο βαθύ σκοτάδι
εσύ θ’ αναζητάς την ομορφιά
δεν έχει σημασία που δεν ξέρεις
γράμματα πολλά,
ο νους δίχως πολλά
καταλαβαίνει στη γλώσσα
π ‘εκείνη του μιλά
απλότητα τη λένε κι ανθρωπιά
στο πιο βαθύ σκοτάδι
2
Monthly Archives: Ιανουαρίου 2021
5/12 Η στιγμή μιας μεταμόρφωσης (και σήμερα ο Στρατής Φάβρος θα περπατήσει)
ΠΟΛΥ ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΑΚΗ
5/12 Η στιγμή μιας μεταμόρφωσης (και σήμερα ο Στρατής Φάβρος θα περπατήσει)
Έχω την αίσθηση ότι ο χρόνος έχει συρρικνωθεί. Οι Πέμπτες έρχονται απανωτά, η μια μετά την άλλη πριν προλάβω να συνέλθω. Η θεραπεία με σφυροκοπά στο αμόνι με δύναμη έχει ένα σχέδιο, ένα σχήμα, να μου δώσει, μια μεταμόρφωση που πρέπει να επέλθει. Έλασμα, δοχείο, χρυσαλλίδα μεταλλική σε υπερπυράκτωση γίνομαι και με το νου ανοίγω το χάρτη και βαδιζω. Ξέρω ότι κάπου περπατά ο Στρατής, ακούω ψιθύρους, τι ζάλη είναι αυτή, προσπαθώ να υφάνω ένα ποίημα με επικλήσεις.
Αχ ποίημα έλα να με βρεις
έλα
φτερούγισε κοντά μου
κάθισε στο χέρι μου
σαν το σπουργίτι στο άγαλμα του Αγίου Φραγκίσκου στη Ρόδο
που κάποτε φωτογράφισα τόσο καλά
που είδα την έκφραση στο βλέμμα του πουλιού
όπως κοιτούσε τον Άγιο
κατάματα
έτοιμο να μιλήσει
Μίλησέ μου στη γλώσσα σου
να σε ακούσω λίγο
και ας μην καταλάβω τις λέξεις τις τρισδιάστατες των στίχων
ας μην τις γράψω ποτέ
σαν αρχαία Ελληνικά θα είναι
σαν σε όνειρο
σαν τη γλώσσα των πουλιών που άκουγε η Βιρτζίνια Γουλφ στο παράθυρο
όταν το άνοιγε με προσμονή το πρωί
κι όπως βυθίζομαι σε μια γλυκειά ζάλη
δεν θα φοβάμαι
θα νιώθω ένα ένα τα πούπουλα στο δέρμα μου να ανατριχιάζουν
με δέος – τη στιγμή μιας μεταμόρφωσης
χωρίς φτερά από εδώ και πέρα.
Πόλυ Χατζ.
14/1/2021
κι εσύ Στρατή μου θα πεις
«Ξέρω γιατί ανθίζουν τα πουλιά
στα τηλεγραφόξυλα
με λόγια αλαφρά
σαν πέταλα
της αλαλίας ιδεογράμματα»
ttps://www.facebook.com/poly.hatjimanolaki/posts/10218224274533818
Νέο κορίτσι ολόγυμνο
Νέο κορίτσι ολόγυμνο το καστανό φύλλο σου
στου γλυκασμού το ελίχρυσο θέρος, στης μνήμης
το θάμπος φέρω κοιμώμενος, της ηδονής μυστικό
μαγεμένο κρατάς το, κρυμμένο ζωόμορφο σύννεφο
στη ζωή και στο σύμπαν ολένα
πως έρχεται στο νου βαθιά φαντασμένο
κι έτσι ωραίο κι απείραχτ’ αμάλαγο
από το φονέα τον άτιμο τον γέρο τον χρόνο
Σχισμή ολοπόρφυρη στην σαγήνη του κόσμου
____________________________________________________________
Νεαρό κορίτσι ολόγυμνο πως στου μεσημεριού
το λαμπύρισμα καστανό το φύλλο σου θάλλει
στου γλυκασμού το ελίχρυσο θέρος
και της μνήμης το θάμπος πως το φέρω κοιμώμενος,
της ηδονής μυστικό μαγεμένο κρατάς το,
κρυμμένο ζωόμορφο σύννεφο
στη ζωή και στο σύμπαν ολένα
και πως στο νου βαθιά φαντασμένο
κι έτσι ωραίο κι απείραχτ’ αμάλαγο στέκεται
από το φονέα τον άτιμο τον γέρο τον χρόνο
Σχισμή ολοπόρφυρη στην σαγήνη του κόσμου
Στιγμή ασημόφτερη που σφραγίζει το φως μου
Γράφω για τον κανένα
Γράφω για τον κανένα, πες γράφω
για τον αναγνώστη εαυτό εις τον αιώνα
του κανενός το ρόδο είν’ το δικό μου ρόδο
ούτ’ επεδίωξα ποτέ δημοσιεύσεις
κύκλους σοβαρότητες συγκατανεύσεις
κι άλλες εδώδιμες της εγχώριας σκηνής
κολακείες κι ανερμάτιστες ορέξεις
κι αν γράφω στης ποίησης τη φόρμα
γράφω γιατί η αλήθεια μου έχει αυτό το χρώμα
καθώς της λήθης πλέον το μαγνάδι δεν με μέλει
της ηδονής μου βρήκα αφού το μέτρο και το μέλι
Στρατής Φάβρος - Strates Fabbros 