Αθανασία

Αθανασία

«Αιωνιότητα τ’ όνομά σου είναι Σολωμός.
Καθισμένη σε μεταξωτά μαξιλάρια, πάνω
σε σκαλισμένο θρόνο, αγέρωχη, κουνώντας
πεισματικά το κεφάλι, φωνάζοντας όχι
σ’ εκείνους που ζητούν να σου πιάσουν το χέρι.»

Και ξαφνικά εκεί που «τα φώτα σβήνουν» κι όλοι δίκαιοι
ωραίοι κι αθώοι σπρώχνονται για το ποιος αίμα θα πιεί
απ’ τις χοές των βιβλίων στους υπαιθριους πάγκους
στο μοναστηράκι και την πανεπιστημίου, 2 ευρώ το βιβλίο
ισχνές οι ψυχές πετούν πίσω στα μαύρα σκοτάδια
τσιρίζοντας την ταυτότητα που χάσαν ολολύζοντας

«η πρώτη στροφή κλεμμένη απ την αίθουσα του Νάσου Βαγενά η δεύτερη από τον όμηρο και άλλου.»

Στρατής Φάβρος
30 Ιουλίου 2020

 

Σκέψεις με αφορμή μια συζήτηση γύρω από το Βιβλίο της Πόλυς Χατζημανωλάκη.

Δυστυχώς δεν έχω προλάβει να αγοράσω το βιβλίο σου ( Τρεις Χάριτες/199 Σκαλοπάτια) ακόμη, με παρηγορεί όμως η σκέψη οτι έχω διαβάσει κάποια από τα κείμενα αυτά online. Εύχομαι ή έκδοση τους να συντελέσει στην μεγαλύτερη ανάγνωση του έργου σου. Να σου πω τι σκέψεις έκανα με αφορμή την ανάρτησή σου.

Σκέφτηκα για κάποιο λόγο εξαιτίας του διαλόγου που ανοίγεται δίχως κανείς να το καταλάβει, στο μυαλό του αναγνώστη, οτι το συνολικό έργο του κάθε συγγραφέα είναι ένα και ενιαίο και αποθησαυρίζεται στην παγκόσμια μνήμη ή στην μνήμη ας πούμε του θεού, έτσι. Αλλά με το πέρασμα των χρόνων και των στιγμών οι τρόποι παρουσίασης ή ας πούμε διάθεσης του έργου αυτού στον ανώνυμο αναγνώστη αλλάζουν, έτσι τα ομηρικά κείμενα πέρναγαν κάποτε από στόμα σε στόμα για να συντελέσουν το έργο της ιστόρησης και της ταυτότητας ενός λαού κι αργότερα καταγράφηκαν από άλλες κοινότητες που παρέλαβαν εκείνη την σκυτάλη ανυποψίαστες (το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε ισχύει για την αγία γραφή, αναφέρω τα ομηρικά έπη ως παλαιότερα ενδεχομένως κείμενα) κι αργότερα πέρασαν από άλλα χέρια σε άλλες μορφές αποτύπωσης ώσπου τυπώθηκαν σε βιβλία για να γίνουν κτήμα ευρύτερων κοινοτήτων, για να διαμορφώσουν την παγκόσμια συνείδηση σε δεκάδες μεταφράσεις, που εσήμαινε οτι κατά μείζονα ρόλο άλλαξαν και ενσωμάτωσαν χαρακτηριστικά των εργατών και των μεταγραφέων που τα χειρίστηκαν , έτσι ώστε τώρα να έχουμε το έξοχο πλεονέκτημα να τα απολαμβάνουμε σε πολλαπλές μεταφρασμένες εκδόσεις ας πούμε στην Αγγλική (μερικές μάλιστα να ισχυρίζονται οτι έχουν μιμηθεί το αρχαίο μέτρο των επών στην Αγγλική) κι ακόμη σήμερα να μπορούν αγγλόφωνοι Αναγνώστες να τα διαβάσουν σε μορφή e-book με την χρήση online λεξικού όπου τους εξηγείται εκείνη τη στιγμή της ανάγνωσης ο ορισμός της χρησιμοποιούμενης αγγλικής λέξης ενίοτε με την παράλληλη παράθεση του αρχαίου κειμένου και κάποτε πιθανόν με την προσθήκη σχολιαστικών κειμένων και ίσως ποιος ξέρει την προσθήκη ενός αρχαίου ελληνικού λεξικού.

Τι γίνεται όταν αυτό συμβαίνει σε τέτοιες κλίμακες, γίνεται το απροσδόκητο σε ένα άνισο σύστημα καπιταλιστικής εκμετάλλευσης του φτηνού από πλευράς δικαιωμάτων πια αρχαίου κειμένου να έχει φτηνή πρόσβαση στην πολύτιμη γνώση οποιοσδήποτε έχει πρόσβαση στο ηλεκτρονικό σύμπαν. Αλλά επειδή πολυλόγησα, θεωρώ ότι αυτή η τυπωμένη μορφή του συγκεκριμένου κλάσματος του έργου σου είναι μια προσωρινή του μορφή η οποία δίνει την ευκαιρία σε μια κοινότητα ανθρώπων με συγκεκριμένες πολιτισμικές και μορφωτικές καταβολές να επικοινωνήσουν με την αξίνα της διάνοιας σου όπως αυτή σμιλεύει αδιόρατες αλήθειες αισθητικές και άλλες στο χρόνο και ότι το σημαντικό είναι αυτή η μοναχική στιγμή έκλαμψης όταν ο αναγνώστης με το συγγραφέα ενώνονται για να συναντήσουν την αλήθεια.

 

Καλησπέρα Πόλυ μου.