Μεταποιητική εικασία

Μια ακόμη μεταποιητική εικασία

Μην προαπαθείτε να πείτε τι είναι η ποίηση

περιμένετε με υπομονή

κι εκείνη θα σας συγκινήσει απρόσμενα.

Επίσης δεν είναι τσαγκαράδικο η ποίηση

να λέμε να αυτός ειναι καλός

εκείνος ειναι λιγότερο

Είναι πικρή η υστεροφημία του ποιητή

κανείς δεν ξεδίψασε πολύ

γιατί όλοι οι ποιητές αν και γνωστοί

ειναι οι περισσότεροι νεκροί

Μάγια βρές από ξουθιά

Δεν έχει σημασία τι θα βρεις
μάγια βρές από ξουθιά
και την λευκή ροδιά

βρες τα σύγνεφα και τη φασκομηλιά
μάζευε ίμερους και ρόδα
κι έναν μονόκερω μες τα καρότα

ένα λαγό που καβαλούνε νύφες
και μια καλογρεά απ άνθια και τουλίπες
μια κόρη ολόδροση και ρούσα
αχ ρούχα που φορούσα

να φτάσουμε σε μια κορομηλιά
στην κόκκινή μηλιά
στη βάβω τη τζατζαμιλιά
την έμορφη καλή γριά

μια πρέζ’ αγάπη
μια στάλα εδιαφέρο
πέταλα έρωτα
και σέπαλα από κίτρο

στίχους του Σολωμού
κι ωδές του Κάλβου
να φοβερίξεις θάνατο
θυμάρι ν’ανθίσεις

και να φυσήξει αγέρας Αίολος
απ τα εννιά λιβάδια
που τρεχαλάνε σύγκορμες
νεράιδες γυμνωμένες

να φύγει για πάντα το κακό
να φύγει και ο λύκος
να φύγει κι η σκολόπενδρα
να τραγουδήσ’ η πλάση νείκος 

Στρατής Φάβρος

27 Ιανουαρίου 2024

τα χρόνια

Περνάν ανύποπτα μα ύποπτα τα χρόνια

πέφτουν των Χριστουγέννων κάτι χιόνια

φεύγουν οι άνθρωποι και δεν προφταίνουν

τα όνειρα που κάμαν να τελειώνουν

Περνάν τα χρόνια κι άνθρωποι μικροί

με σπίτια και με προκοπή

σαν τα χαλίκια τρίβονται μεσα σε αυλή

και με στης λήθης το σεντόνι χάνονται

μα θαναι σούρουπο μαθαν αυγή

μες στο σκοτάδι σβήνουνε και

τιποτα πια δεν μαρτυρά πως ηταν κει.

Strates Fabbros

https://www.facebook.com/photo?fbid=10160736848947348&set=a.10155403974267348

Στοχασμοί

Εκείνο που υπόσχεται εκ της αρχής
και της ιδεολογίας
ανανεούμενη πρωτοπορία
εκείνο σταλάζει εκείνο μένει
εκείνο μας πάει πίσω
μας στιγματίζει δεν μας χωρεί
εκείνο στάσιμο κάνει
και οπισθοδρόμηση γεννά
η διάχυτη πορνογραφία
δέσμιο και βλάκα σε κρατά
η δεισιδαιμονία εκείνη
την ελευθερία και την ηδονή αποστερεί

Μετά το θάνατο του ποιητή

Μετά το θάνατο του ποιητή κι επειδή πέπλο σιωπής πέφτει στα πέρατα, όπως και να τον λέγαν δεν έχει μεγάλη σημασία, μεγαλύτερη έχει η ηθική διδασκαλία των στίχων προς τις γενιές ανθρώπων που σαν νεοσσοί περιμένουν την τροφή της. Βλέπεις ο θάνατος ύπουλος και βραχύς μα η ζωή της κοινότητας και των στίχων αιώνια.