Ξέπνοη καθώς λυσιμέλης,

Ξέπνοη καθώς λυσιμέλης, με χορτασμένη τη δίψα για ηδονή γυμνούς τους κάτασπρους μηρούς και τις λαγόνες στ’ ασπρα λινά τυλίχτηκε σεντόνια στην δροσερή την κάμαρη μέσα στο πύρωμα του εκατόφυλλου μεσημεριού στο καλοκαίρι π’ έσκαγε ο τζίτζικας τ’ οξύφωνο τραγούδι και ένιωθε μιαν ακριβή στιγμή μεστή τη βύθιση στο όλον ρευστό που υπήρχε μυστικά και λέγονταν ζωή

https://www.facebook.com/photo/?fbid=10159256126002348&set=a.10151604201152348

Ξέπνοη καθώς λυσιμέλης, με χορτασμένη τη δίψα για ηδονή γυμνούς τους κάτασπρους μηρούς και τις λαγόνες στ’ ασπρα λινά τυλίχτηκε σεντόνια στην δροσερή την κάμαρη μέσα στο πύρωμα του εκατόφυλλου μεσημεριού στο καλοκαίρι π’ έσκαγε ο τζίτζικας τ’ οξύφωνο τραγούδι και ένιωθε μιαν ακριβή στιγμή μεστή τη βύθιση στο όλον ρευστό που υπήρχε μυστικά και λέγονταν ζωή

που πας ποιητή μου με τέτοιο καιρό

αχ ποιητή που πας με τέτοιο καιρό
στον τάφο σου λουλούδια να στείλω μπορώ;
παρηγοριά οι στίχοι σου στον έρημο βίο
μονάχος απόμεινα πάλι στο κρύο
αχ ποιητή μοναχός σου ήσουνα πάντα το ξέρω
στη λύπη στα βάσανα στην αρρώστια στον στίχο
κανείς δεν σου στάθηκε, όπως δεν στέκεται ο κόσμος
σκληρός ρεαλισμός της ζωής μάταιος δρόμος
όμορφες πόλεις με μάγια κι έρωτα, βρωμούν τα χαυτεία
σκοτώνουν τους σκύλους σαν γεράσουνε έμαθα
μα σκοτώνουν κι άνακτες της ιστορίας σαν κληρώνει ο νόμος
νυχτές ατέλειωτες ταξίδι μαγεμένο σε θυσίας χορό
μα μια νύχτα ξημέρωσε με το τέλος γραπτό

κι όλα σταθήκαν ακίνητα όλα αλλάξαν ρυθμό

που πας ποιητή μου με τέτοιο καιρό
στον τάφο σου λουλούδια να στείλω μπορώ;
παρηγοριά οι στίχοι σου στον έρημο βίο
μονάχος απόμεινα πάλι στο κρύο
αχ ποιητή μου μοναχός σου ήσουνα πάντα το ξέρω
στη λύπη στα βάσανα στην αρρώστια στον στίχο
κανείς δεν σου στάθηκε, όπως δεν στέκεται ο κόσμος
σκληρός ρεαλισμός της ζωής ρημάδια στον τοίχο
όμορφες πόλεις με μάγια κι έρωτα, βρωμούν τα χαυτεία
σκοτώνουν τους σκύλους σαν γεράσουν σου λέω
μα σκοτώνουν κι άνακτες σαν γελά η ιστορία
νυχτές ατέλειωτες ταξίδ’ απροσδιόριστο με θυσίες γραμμένο
μα μια νύχτα ξημέρωσε με το τέλος γραπτό
κι όλα σταθήκαν ακίνητα όλα αλλάξαν ρυθμό

Μεταποίηση

Δεν είναι παιχνίδι αναγνώρισης η ποίηση
είναι βαθιά ψυχαναλυτική διαδικασία
έργο διάνοιας κι ονείρου
κι έργο που θα μένει
για την ψυχή της κοινότητας
ό,τι κι αν είναι αυτή, επιστήμη ή μύθος

---

Γνωρίζω από τα γραπτά του,
τουλάχιστον έναν, καθιερωμένο ποιητή,
που η ποίηση του ειναι γεμάτη ιδεαλιστικές μεγαλοστομίες,
που λένε διαρκώς τα πιο γοητευτικά ψέματα,
για να χρυσώσουν το χάπι της αβάσταχτης ματαιότητας.
Αυτός μου φαίνεται είναι ένας ακριβής κανόνας.