ένα όμορφο κουτί με γλυκά

Η ποίηση υπάρχει γιατί κάποιοι ματαιοπονούν
γιατί κάποιοι ξεπερνούν το φαινόμενο της αδικίας
γιατί δυστυχούν αλλά επιμένουν πιασμένοι στη σανίδα σωτηρίας της,
γιατί κάποιοι αποφασίζουν να είναι αθώοι
ενώ θα πρεπε να παραδεχτούν την ενοχή τους

Η ποίηση υπάρχει όπως ο χρόνος
σαν αποφασίζουμε να τον πούμε Νοέμβρη
αντί οτιδήποτε άλλο
να την κλείσουμε σ’ένα όμορφο κουτί με γλυκά
να μυρίζουμε το κάμπο του Ορχομένου
με μια νοσταλγία δυσεξήγητη
κι ένα τζάκι που τη μυρωδιά του σκορπάει
αντί την φθορά των λευκών τοίχων στο παλιό σπίτι
με τα μουχλιασμένα πλακάκια
την ομορφιά της προπαραμονής Χριστουγέννων
αντί της παιδείας των ανθρώπων του κόσμου

η ποίηση υπάρχει όπως η ανάμνηση εκείνου
του ταξιδιού που δεν έγινε, και που
μέσα στη ψίχα της ψυχής κράτησε όλες τις αναμνήσεις
που δε γινήκανε, όλα τα ρόδα της ομορφιάς που μαραίνονται

η ποίηση θα μπορούσε να είναι το πραγματικό
όνομα της αγάπης που ποτέ σου δε βρήκες
σε σένα γράφω αγάπη μου απ’ όλες τις λέξεις
που λείπουν και μ’όλα τα σχήματα της φαντασίας
που μείναν στο σκοτάδι της γιορτής που τελείωσε
το μολυβένιο είμαι στρατιωτάκι σου
στη πυρά του κόσμου αγάπη μου

Λυπούμαι αγάπη μου που δεν υπάρχει η ποίηση
για όλα κείνα που γίνανε δίχως να μπορεί ν’ αποτρέψει

 

 

 

 

Μια μέρα πριν -Στη μνήμη του πατέρα-

Μια μέρα πριν
-Στη μνήμη του πατέρα-

Η εποχή ήταν καλή μαζί του
τον βοηθούσε να ξεφλουδίσει
τα ρόδια της προσδοκίας
να θαμπώσει τη στίλβη της αυταπάτης
ολάκερα ν’ αποδωθεί στον Δείμο και τον Φόβο
στον εύξεινο κυνισμό της εμπειρίας
στης ζωής τη βία που την λέγαν κι ωραία,
τη ζωή σκύλα με τους σκύλους παρίες
σε νεφρική ανεπάρκεια να πεθαίνουν μοιραία
την ζωή ύαινα με τους φτωχούς και τους άλλους

και μια σιωπή, μια σιωπή, ως το θάνατο
κι εκείνες οι φωτογραφίες σαν τις γνωριμίες

Χρόνους μετά
Η ζωή είναι μια ατέλειωτη θάλασσα από πικρά πιοτά
κι Εσύ, έν’ άλαλο πάντα παιδί
ψευδίζει την αλήθεια που δεν ακούγεται·
μα δεν ακούγεσαι !
Μένει μόν’ ένα κλάμα σαν φάρμακο υγρό

 

 

Είμαστε ελεύθεροι

Είμαστε ελεύθεροι να διαφωνούμε, η αγωγή της διαφωνίας μας είναι ένα επιχείρημα ελευθερίας,
Μπορούμε πάντα να κλειστούμε πίσω από μια αδιανόητη πόζα και να προσποιηθούμε ότι είμαστε καλλιεργημένοι επικαλούμενοι το πρόσχημα μιας αρετής της γνώσης
Η γνώση ποιεί αρετή όταν γίνεται βίωμα.

———————————————————–

Σε όλη μας τη ζωή αποφασίζουμε
Αυτό εκείνο, αριστερά δεξιά

Σε όλη μας τη ζωή αδικούμε και αδικούμαστε
μοιραία

Σημασία έχει ως προς αυτό μια ρομαντική επιμονή
στη διασαφήνιση του δίκαιου

ως μια επίταση ελευθερίας
ως ένας σημαντικός ψίθυρος στη βουή

————————————————————–

Τα μικρά και τα μεγάλα έθνη οι κίβδηλες δημοκρατίες τους
το χαμένο όνειρο της κοινωνικής ευδαιμονίας
το χαμένο νόημα στην διαδικασία
η ανισομέρεια στην πληροφόρηση οι φανταστικοί κοινωνικοί μύθοι
η αριστοκρατία και ο αναδυόμενος εταιρικός έλεγχος
η εισοδηματική ανισότητα η φτώχεια η αδικία
η καπήλευση της ισονομίας η αριστοκρατική δικαιοσύνη
η ένδεια η μικρή φτώχεια των μεγάλων πληθυσμών
ο θάνατος των φτωχών η διαστρωμάτωση των πλουσίων
η ζωή μου και οι ατελείς κατασκευές της
οι φίλοι που μιλώ και οι δικές τους
ένας αέναος κύκλος πραγματικής απομόνωσης
μέσα στον άπειρο κύκλο της υπερπραγματικότητας
θα γίνομαι ολοένα και πιο ριζοσπαστικός
ως ένας πληβείος Κολόμβος
μοναχικός πένης άπολις στρατοκόπος

Στρατης Φάβρος

Πολιτικά 2016

Μαύρα πανιά σηκώσανε τα πλοία

Μαύρα πανιά σηκώσανε τα πλοία
κακά μαντάτα τους πνίγανε με βία
άλλα τα νιάτα, τώρα περίμεναν
πάντα μαντάτα, κι αστόχαστα
νιάτα παν’ απ’ αστόχαστα στερνά
κύκλο θα φέρνανε κι όχι καλό
άραχλο κύκλο και σκοτεινό

———————————–

Μαύρα πανιά σηκώσανε τα πλοία
κακά μαντάτα τους πνίγανε με βία

άλλα τα νιάτα, τώρα περίμεναν
πάντα μαντάτα, κι αστόχαστα
νιάτα κάτ’ απ’ αστόχαστα στερνά
κύκλο θα φέρνανε, κι άλλα δεινά

άραχλο κύκλο και σκοτεινό
στη πίκρα μέσα και στο κακό