Από το μέλλον του κόσμου

Ελεγεία στην απόφαση της αρετής

Στη Μαρία Μπούχλη

Είναι που βρισκόμαστε σαν αερικά
μόνο με τη σκέψη και λόγια ηλεκτρικά
στο περιθώριο της ζωής που χυμάει σαν ύαινα
κι όλο σε βρίσκει αδύναμο με τη συγκατάνευση στα χείλη

κι όταν μετά πέφταν οι αυταπάτες κι η φτώχεια
καθόριζε πέρα για πέρα κάθε πράξη
τότε ξανά σηκώνεσαι με αρετή και βούληση
να στέκεις της αλήθειας που είναι
η παραδοχή της ανθρωπιάς σου

Oμορφιά

‘Oταν σαν μέσα σε ταξίδι σκοτεινό
φτάνεις σε ξέφωτο κρυφό
την ομορφιά κρυστάλλινη και φοβερή
για να αντικρύσεις
σαγήνη σε ζώνει μια πληγή
σε πνίγει ο φόβος κι η αυγή
στην λίμνη λύπη σε ρίχνει μια λιγοθυμιά
για θάνατο κι όλάκερη ζωή

---

όταν σαν μέσα σε ταξίδι σκοτεινό
φτάνεις σε ξέφωτο κρυφό
την ομορφιά κρυστάλλινη και φοβερή
για να αντικρύσεις
μια σαγήνη σε ζώνει μια πληγή
σε πνίγει ο φόβος κι η αυγή
στην λίμνη λύπη σε ρίχνει μια λιγοθυμιά
για θάνατο κι όλάκερη ζωή

όταν σαν μέσα σε ταξίδι σκοτεινό
φτάνεις σε ξέφωτο κρυφό
την ομορφιά κρυστάλλινη και φοβερή
για να αντικρύσεις
σαγήνη σε ζώνει μια πληγή
σε πνίγει ο φόβος κι η αυγή
στην λίμνη λύπη σε ρίχνει μια λιγοθυμιά
για θάνατο μέσα στην πεθυμιά

Όταν σαν μέσα σε ταξίδι σκοτεινό
φτάνεις σε ξέφωτο κρυφό
την ομορφιά κρυστάλλινη και φοβερή
για να αντικρύσεις
σαγήνη σε ζώνει μια πληγή
σε πνίγει ο φόβος κι η αυγή
στην λίμνη λύπη σε ρίχνει μια λιγοθυμιά
για θάνατο κι όλάκερη ζωή

Ένα μελτέμι δροσερό
το παλικάρι της το νιο
σαν λιγαριά στημένο
κι η κόρη ασπροντυμένη
ειν η ζωή σαν όνειρο, πληγώνει
μια νύχτα μ’ αστρά για ταφτά γυμνώνεται μελώνει

Ευτυχία

Ευτυχία είναι η γνώση του να ζεις στο παρόν
Το πρωί σκεφτόμον τη λέξη ακριτομυθία
και μια φωνή μου απαντούσε με τη λέξη ακρασία
Υπήρξα για πολλά χρόνια μέσα σε μιαν ομίχλη
παλεύοντας με τον αχαλίνωτο εαυτό
ήμουν δυστυχισμένος δίχως να ξέρω το γιατί ·
αλλά κείνο το ποτάμι με φερε ως εδώ
Ξυπνώντας καποια μέρα ξεκίνησα
αλλιώς να βλέπω μα και να κοιτώ
κείνο το ποτάμι τώρα τ’ αγαπώ.

14/9/21 Σε μια συνοικία του μέσα εαυτού

Έχω κουραστεί γενικά

Έχω κουραστεί γενικά
πήρα πάλι και κιλά
μας κυνηγάει το φου μπου
με λογοκρισίες κι άλλα ποταπά
καθυστερούν κάτι λίγα χρήματα
ερωτεύομαι δύο μάτια πράσινα μελιά
βαθιά κι επιπόλαια
καστανές γάμπες δυο όνειρα μονάχα θερινά
ως θρυαλλίδα έρχεται έν’ «αναγιγνώσκει»
σαν κροτίδα σκάει σε μάτια κι αυτιά
Έχω παραξενέψει τελευταία
δικάζω και δικάζομαι δίχως ελαφρυντικά
Ω φύση μ’ αγέρωχη ζήση μικρή
ζωή σ’ ελεεινό παχνί

ΙΟΥΝΙΟΣ 2017

Για να κατανοήσουμε τον λόγο της Ποίησης

Για να κατανοήσουμε τον λόγο της Ποίησης
πρέπει να κατανοήσουμε τη σχέση μας μ’ εκείνην
Αν δεν είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό
εάν δεν νιώθουμε ακαταμάχητο έρωτα
μπορούμε πάντα να διαφύγουμε
στη Λογοτεχνία ή στο κρυφτό

ή για να το πω αλλιώς η Ποίηση είναι ένα ταξίδι
σε ένα μυστικό και μαγεμένο δάσος
όπου η ηχώ της ζωής του δάσους
ήχων που φαίνονται ακατάληπτοι
μαγεύει αυτούς που στέκονται
στην μεγάλη πεδιάδα έξω στον κόσμο

https://www.facebook.com/photo?fbid=10159207186337348&set=a.10151604201152348