Άνθρωποι με κύρος

Άνθρωποι με κύρος κι αμετάθετες πεποιθήσεις
άνθρωποι δυνατοί με τάξη και μύθους
άνθρωποι ανελεύθεροι μ’ απεικάσματα κανόνες και νόμους
άνθρωποι επικίνδυνοι ανελεύθεροι, θύματα, θήτες κηρύξεις

λόγιοι κίβδηλοι γαϊτανάκι γυρίζουν στο χρόνο
αυταπάτες που με φλέγμα φέρουν στον ώμο
λόγιοι κίβδηλοι μιαν ανέμη γυρνούνε στη φέξη
άνθρωποι όλοι στου χρόνου την κύστη

δάχτυλα όρθια και τοτέμ για λαγνεία
καθεστώτων και νόμων ισμων και κανόνων
να τιμούν τη δική τους πάντα φατρία
δεν υπάρχει παράδειγμα στο ρεύμα των δρόμων

φυλακές που μας πιάνουνε
σε ένα μύθο μιας τάξης
όλα γίνονται σύννεφο
στης ζωής τ’ αλωνάκι

Για μια γλώσσα αγκυλωμένη

Μια σιχαμάρα μέσα μου θεριεύει
Για την ρητορική την καθεστωτική
Για μια γλώσσα αγκυλωμένη
Και για τις πτυχές τις τετρακόσιες
Της τιμημένης φουστανέλας
«όταν οι έλληνες ομονοούν» sic
Και σίχαμα ξερνούν
Όλα ωραία και γλαφυρά
Στο γαλανό της αττικής τον ουρανό
Τα αεροπλάνα και τα απάτσι περνούν
Αμερικανικά σύμβολα τιμής εθνικής
Να μην σας πω τι μου ζητούν
Γιατί ηλίθιος κοιμόμουν εσμός
Το ένδοξον και αρχαίον των ελλήνων κλέος
Σαν οι προεστοί να ταν ποτέ το ίδιο
Με τους πληβείους έθνος, Σκασμός !
Πριγκίπων και τοκογλύφων λακέδες ως
Να να μη γίνεται τριγύρω χαμός
Ως να μην παίρνουν σπίτια και ζωή
Κι ο γέρος απ τα Γιάννενα κοτζάμπασης
Που το κονάκι του ξύλα έχει για φωτιά
«Χρόνια Πολλά»……
Αχ Τζιβαέρι μου

25/03/2014
Αναμνηστική ανάρτηση για μια εποχή βιωματικών αυταπατών

 

πράσινα της ξενιτιάς λιβάδια

ένιωθε τόση μοναξιά σε κείνα
τα πράσινα της ξενιτιάς λιβάδια
που δεν περνούσε για ζωή η εμπειρία
ήταν σαν να ξυπνούσανε αλλόκοτα
ονείρατα για να τον τιμωρούνε 
πολύ αργότερα τον έπεισαν
για τη ζωή τα παιδικά του μάτια
που ήταν από κάστανο
κι από αγάπη μέλι

 

Γνώριμη αίσθησις επέστρεφε συχνά και με παιρνε

Γνώριμη αίσθησις επέστρεφε συχνά και με παιρνε,
μυστήρια αίσθησις ολοένα επέστρεφε και με παιρνε

Δεν υπάρχει δίκαιη πράξη σε αυτή την πουτάνα ζωή
προσποίηση σε άξονες ρητορικούς για το κομμάτι το ψωμί,
εδώ οι σπίνοι τρώγονται μεταξύ τους για ένα σπυρί

Τη γλώσσα μου διαρκώς νιώθω δεμένη
από ένα γόρδιο σπάγκο σφιγμένη
είναι η μογιλαλία αυτή γύρω
κι επάνω μου και με κρατεί
κι ότι να λέω σβησμένο χαρτί
ο φόβος είναι που με νουθετεί
τον λέν αλήθεια πολιτισμό
η  λες άλλο είνα μ’ ισμό                                                                                                              πιο σύνθετο πιάτο απ’ αυτό;

το τέρας που γρίφους μου βάζει
κείνο το τέρας κι εγώ ο Οιδίπους
στης ζήσης ολοένα τους άγνωρους κήπους
τα μάτια μου βγάζω στου τέλους τους γρίφους

Στρατής Φάβρος

Μάρτιος 2017

_________________________________________________________________

Δεν υπάρχει δίκαιη πράξη σε αυτή την πουτάνα ζωή

προσποίηση σε άξονες ρητορικούς για το κομμάτι το ψωμί,

εδώ οι σπίνοι τρώγονται μεταξύ τους για ένα σπυρί

Τη γλώσσα μου διαρκώς νιώθω δεμένη

από ένα γόρδιο σπάγκο σφιγμένη

και είναι η μογιλαλία αυτή γύρω μου

και επάνω μου και με κρατεί

κι ότι να λέω σβησμένο χαρτί

ο φόβος είναι που με νουθετεί

τον λένε αλήθεια πολιτισμό

το τέρας που γρίφους μου βάζει θαρρώ

κείνο το τέρας και εγώ ο Οιδίπους

στης ζήσης ολοένα τους άγνωρους κήπους

τα μάτια μου βγάζω στου τέλους τους γρίφους

Karyotakis-Polydouri: The Tragic Love Story’ poetry translated by Manolis Aligizakis

via ‘Karyotakis-Polydouri: The Tragic Love Story’ poetry translated by Manolis Aligizakis