Ποια εποχή όμως, ποια είναι η εποχή αλήθεια, ποιος
να ισχυριστεί μπορεί μια γνώση της, δίχως την έπαρση
της κρίσης που καταργεί την εποχή, χάριν της ερμηνείας;
Και έπειτα έπεσε στο τραπέζι απ τον Αλέξανδρο
ο πειρασμός,
Ποιος όμως πειρασμός σήμερα;
και ποιος πειρασμός για αυτόν που έχει ήδη βιώσει μια συντριβή
που και εκ του αποτελέσματος του χει δωρίσει μια στάση κυνική;
–
Δεν μιλούμε σε μια κοσμική αντίληψη για τη ζωή, για τον πειρασμό πια,
δεν νοείται το σεξουαλικό πειρασμός ή νοείται;
–
Ή είναι πειρασμός το ξένο αγαθό, ή ο έσχατος πειρασμός
η έπαρση της γνώσης η καιροφυλακτούσα μωρία.
Έχουν απαντηθεί αυτά;
–
Υπάρχει ο πειρασμός ως έννοια; Η μπορούν όλα να είναι ποθητά.
Ο πειρασμός της περίσπασης με κυνηγά από μικρόν,
ο αγώνας να διατηρηθώ στο δρόμο μου,
Ω ο πειρασμός αυτός.
Και μπορείς να διακρίνεις το στοχασμό
του πειρασμού από τον πειρασμό;
Μήπως ο πειρασμός
είναι ο αρχέγονος στοχασμός του;
Προς όλα και σε ένα τίποτα
έφαγα χόρτα και ήπια σούπα
γερνάω και υποσυνείδητα
προσπαθώ να φυλαχτώ απ;o την σύμφυτη
με την ύπαρξη ασθένεια
ίσως γι αυτός να με εγκατέλειψε ο έρωτας
Μισεί τους γέρους που μόνο να στοχάζονται
μπορούν,
ο Έρωτας.
Δεν υπάρχει ατόφια διαφυγή ακέραια
υπάρχει η διαφυγή με την άσκηση στο δρόμο σου
μας το μαθαίνουν οι δυτικοί διαφημίζοντας
τα γυμναστήρια