Φιμωμένος τραυλός από φύση

η μεγάλη καταβύθιση στο εγώ όταν τίποτα δεν μοιράζεται
κι όλα είναι ξένα κι όλα είναι μόνα

Βουτηγμένοι σε μιαν ασυνάρτητη ποιητική ερωτική πολυβουία
λες και το μόνο ζήτημα της ύπαρξης είναι η ηδονή

Ένας διαρκής αναστοχασμός μια αναζήτηση για τη διασαφήνιση των απαντήσεών μας που τόσο εύκολα τις σέρνουμε έξ’ απ’ τα δόντια

Μια διαρκής αναρώτηση για τα ερωτήματα δεν λέω έχει κι αυτό την έδρα του στην ηδονή, δεν την αρνιέμαι

Λίγα μοιραζόμαστε και με τους πιο οικείους ένα βήμα μπρός δύο βήματα πίσω τουλάχιστον να μένει η αγάπη

Δεν ξέρουμε τι μας συμβαίνει φλυαρούμε στου ναρκισσισμού τ’ αψέντι ποτισμένοι

Τι έχω να μοιράσω ή να μοιραστώ με αστούς διανοητές και μικροαστές , δεν υπάρχει ο έρωτας κυρίες μου

Φθέγγομαι θλίψη για την βλάβη που προκαλεί η ύπαρξη
κι όλα αυτά τα καφενεία κι οι παράτες δεν βαρεθήκατε τις αυταπάτες;

Δεν γράφω αλυχτάω ένα σκοπό τη νύχτα σα να λέω
Πονάω
πόνε που σταλάζεις στη μνήμη

Δεν καταλαβαίνω το φαινόμενο της ζωής είναι μεγάλο σε βαθμό ακατάληπτο κι αυτό με φιμώνει

Φιμωμένος τραυλός από φύση και με τη μογιλαλία της αποπληξίας από το άχθος της ύπαρξης

Άχθος Αρούρης διαβιώ επεκτεινόμενος οριακά και μαζοχιστικά

Η ηθική τους

Η ηθική τους δεν είναι η κρατούσα ηθική
αλλά η βιωματική διαμόρφωση του ήθους τους.

Επομένως ζώντας οιονεί ανήθικα, ως προς τις αρχές της αστικής δεοντολογικής ηθικής διαμορφώνουν μέσα από το σώμα των πράξεων και των κατά την ανάγνωση και την ποίηση αρχών τους μια διαρκώς νέα αναρχική προλεταριακή αισθητική ηθική.

Αρνούμενοι να ενδώσουν σε στιλιστικές μανιέρες πολιτικής αισθητικής, αρνούμενοι την καθεστηκυία εκδοχή των θέσεων τους, ανατρέποντας την μανιέρα τους, όταν διαφεύγει της ελευθερίας και της δημοκρατίας.

Διαρκώς αρνούμενοι την υποταγή στην υφέρπουσα στερεοτυπία,οραματίζονται το απλό και σαφές που χρειάζεται η ζωή, που είναι η ζωή.

______________________________

Πορευόμαστε τη διαρκή αναζήτηση
μιας αειφορίας της δημοκρατίας του συναισθήματος
η οποία ανακαινίζεται στην πορεία της,
ευρήματα ψυχαναλυτικά της διαλεκτικής της κοινότητας
με το cogito και την προσήλωση του στην απορία

SARA TEASDALE 1884-1933 Ό,ΤΙ ΉΤΑΝ ΘΝΗΤΌ

SARA TEASDALE 1884-1933
Ό,ΤΙ ΉΤΑΝ ΘΝΗΤΌ

Ό,τι ήταν θνητό θ΄απομακρυνθεί με φωτιά,
Ό,τι ήταν νους θα πρέπει σε ύπνο να τεθεί.
Μόνο το πνεύμα θα αγρυπνά να μαρτυρά,
Αυτό που το βάθος στο βάθος μολογεί•

Αλλά για μια στιγμή, καθώς κι’ αυτό επίσης διαφεύγει –
Όπως σ’ αγρό στρωμένο ολόγυρα με χιόνι αφράτο,
Ίχνη πουλιών μια σύντομη μαρτυρούν προσγείωση
Σε πτήση που εκίνησε και τέλειωσε σ’ αέρα.

( Απόδοση Στρατης Φάβρος)

[All that was mortal]
All that was mortal shall be burned away,
All that was mind shall have been put to sleep.
Only the spirit shall awake to say
What the deep says to the deep;

But for an instance, for it too is fleeting –
As on a field with new snow everywhere,
Footprints of birds record a brief alighting
In flight begun and ended in the air.

 

 

Σχολιασμοί

M’αναπαμό στην ομορφιά
μ’αναπαμό στη γνώση
με εγρήγορση στη θέληση
με στοχασμό στη ζήση
και στο βαρκάρη αρετή
στο πέραμα αντίκρυ

η αλήθεια μια πλάνη
διαφεύγει στην πεποίθηση

το πράγμα εγίνη σοβαρό

Λέω πως το πράγμα εγίνη σοβαρό
δεν επιτρέπεται να είμαι ποιητής
δίχως ν’ ανήκω σε κύκλο σοβαρό

θα θέσω υποψήφιοτητα σε μιαν εταιρία
σ’ενα κύκλο, δεν δικαιώνεται αλλιώς

του κύκλου μου η εμβριθής κυκλότητα
εμπρός για μέλος σ’ εταιρίας πέλος

εμπρός στων ποιητών σεμνό τον κύκλο
δεν δικαιώνεται αλλιώς της ύπαρξης το λίκνο

Δώστε μου και βραβείο ! Ω ποιητές,
δαφνοστεφής να γίνω, φίνο κρασί

να με κερνούν, με χείλη αχόρταα να πίνω
και με γιατρούς και δικαστές, καθηγητές μαζί
Ω ποιητές, πόνο κομψό να πνίγω

 

———-

Λέω πως το πράγμα έγινε σοβαρό
δεν επιτρέπεται να είμαι ποιητής
δίχως ν’ ανήκω σε κύκλο σοβαρό
θα θέσω υποψήφιοτητα σε μιαν εταιρία
σ’ενα κύκλο, δεν δικαιώνεται αλλιώς
του κύκλου μου η εμβριθής μου ότητα
εμπρός για μέλος σ’ εταιρίας πέλος
εμπρός στων ποιητών σεμνό τον κύκλο
δεν δικαιώνεται αλλιώς της ύπαρξης το λίκνο