Τα ζάρια κύλησαν

Τα ζάρια κύλησαν και η μοίρα
έκατσε επάνω στα φετινά Χριστούγεννα
τα πράγματα σοβαρά και ασόβαρα
χασμουρήθηκαν στον πρωινό ήλιο

οι διπλανοί αντιεμβολιαστές
είχα κολλήσει το κακό κι
οι αποφάσεις τρέχαν γρήγορα
σαν ξέφρενα άλογα,
να τους μιλά ή να μη τους μιλά
να δείξει εμπράκτως ανθρωπιά
ή να παραμιλά μέσα στο
μαγεμένο του μυαλό, τα θελαν
και τα παθαν ήτανε λογικό!

Στο Ρεβεγιόν ειναι σίγουρο
ότι θα κολλούσαν αφού ήξερε
δα τα μυαλά που κουβαλούσαν,
τα πράγματα ήταν σοβαρά
μες στη φαιδρή της ζωής τους
την ανήκεστη μα αναγκαία
αφού μοιραία αλαφράδα και χαρά

κι όταν θα ρχόταν το κακό
όπως πάντα συμβαίνει
θα αρκούσε μια απορία
στο βλέμμα και τα μάτια τ’
ανοιχτά μπρος στο κακό
που πάντα νουθετεί με το στανιό

Όλοι ισχυροί με την αδιασάλευτη
του σπιτικού τάξη με το τζάκι
και τη βιβλιοθήκη κι μετά
αδύναμοι και μοιραίοι
μέσα απ’ το παραθύρι του κακού
νοσοκομείου στο μηχάνημα
τεχνητής αναπνοής

Τα ζάρια κύλησαν κι οι σειρήνες
το μεθυστικό μα ολέθριο
αρχίνησαν σκοπό

Ο ιερέας

Ο ιερέας ήταν ικανοποιημένος με τον εαυτό του όλο το χρόνο η ενορία του έκανε σπουδαίο έργο για τους φτωχούς και τους ανήμπορους, ή μέρα ήταν άγια ο ίδιος είχε ξυπνήσει νωρίς είχε κάνει το λουτρό του είχε φορέσει τα μεταξωτά του εσώρουχα και φόραγε τέλος ως επιστέγασμα διακριτικά ένα σεμνό άρωμα που ανέδιδε υπέροχα όλη την κομψότητα του σεπτού του ρόλου, τα γένια του μοσχομύριζαν και ήταν όλος υπέροχος, την χθεσινή ημέρα είχε στείλει ένα ωραίο και πανάκριβό καλάθι στον σεβασμιότατο μητροπολίτη με κρασιά και άλλα εδέσματα, ήταν κρίσιμο άλλωστε για εκείνον να διασφαλίζει την ιερή εύνοιά του για να παραμένει ιερέας σε αυτήν την ακμάζουσα ενορία, ευχαριστημένος με τον εαυτό του, κοιτάχτηκε μια τελευταία φορά στον καθρέπτη πριν να ξεκινήσει για την λειτουργία της εορταστικής ημέρας όπου μετά την ολοκλήρωση της θα προσέφερε σε μια θαυμάσια ομολογία πίστεως έναν πύρινο λόγο για τον Σωτήρα (ω πράγματι πόσα ωραία έκανε διαρκώς για εκείνον) Χριστό και την Αγάπη ως την κεφαλαιώδη αρχή της ορθόδοξης πίστης.

Ο Σωτήρας εν τω μεταξύ είχε σταυρωθεί και μαρτυρήσει από μια λιγότερο τυφλή και ικανή διοίκηση από τούτην εδώ που εκείνος εκπροσωπούσε, πόσο καλά τα είχαν καταφέρει αιώνες αποσιώπησης του πραγματικού. Σταυροκοπήθηκε στη σκέψη, και κούνησε χαρωπά τους τρυφηλούς μηρούς αργά προς τη Βηθλεέμ.

σαν καπνός

Σκέφτομαι, πως είμαι σαν να μην έχω οντότητα, ότι χύνομαι σαν καπνός και φιλώ τ’ αμόλευτα στήθη σου και γλείφω την κοιλιά σου και βουτώ στην κρήνη σου, είμαστε δίχως υπόσταση ένα, είμαι ολόγυρα σου, είσαι εγώ·
και δεν στεναχωρούμαι καθόλου που ποτέ δεν θ’αγγίξω τα φιλήδονα χείλη, είσαι ανεκλάλητα κι ανομολόγητα και υπέροχα, δική μου.

Δεκέμβριος από ένα μέλλον

Στην Πόλυ Χατζημανωλάκη – Poly Hatjimanolaki
Δεκέμβριος από ένα μέλλον
Σαν μόνοι παράδερναν στην αχανή έρημο του ρεαλισμού και στα άνυδρα όρη της λογικής του σύγχρονου κόσμου
ξεπεσμένοι αριστοκράτες μιας άβολης αισθητικής
και δίχως νόημα ψιθύρους ρημάτων κρυστάλλινων έπεμπαν
σε ένα μέλλον άκληρο δίχως να μπορούν να μονιάσουν τις
αέρινες ερημίες τους που στίχοι παρέπαιαν σε ψηφιακά χάσματα
Είχαν μόνον την αγάπη της ποίησης και των πλασμάτων
Στράτής Φάβρος

Στη μνήμη ενός χαλασμένου υπολογιστή στο μέλλον

Ο Άγγελος στεκόταν επάνω στο σωρό των ερειπίων στο μέλλον αλλά τα ερείπια ήταν ερείπια του παρόντος, έκανε να ανοίξει τα φτερά του αλλά κείνα δεν άκουγαν στην κίνηση του μυαλού του κοίταξε στα πόδια του και κατάλαβε πως οι νικητές ήταν αυτοί που του ψαλίδιζαν τα φτερά·
έβλεπε ανάλλαχτο το παρελθόν το παρόν και το μέλλον να κείτονται ανάμεσα στις σωρούς των ερειπίων, ράθυμα κάθισε επάνω στην πέτρα στην ησυχία της ανυπαρξίας και σκέφτηκε πως δεν είχε γλώσσα να νουθετήσει τους ηττημένους για ν ‘αποσώσουν μιαν ελπίδα αφού η γλώσσα που εκείνοι μιλούσαν ήταν πάντα η γλώσσα της εποχής τους, ποια να ταν η δική του εποχή όπου ο άνεμος της προόδου είχε σαρώσει τα πάντα ακόμη και τον Θεό του κι εκείνος ένα ολόγραμμα στην μνήμη ενός χαλασμένου υπολογιστή στα ορυχεία του Άρη.
Στράτής Φάβρος
Ανεπίδοτα Γράμματα 2021