Οιονεί Διάλογοι σε Μονόπρακτα

Οιονεί Διάλογοι σε Μονόπρακτα

Η ομορφιά είναι μια αφαίρεση συμφωνούμε
οτιδήποτε αφορά την διάνοια είναι μια αφαίρεση του πράγματος
όπως και το δράμα είναι μια ερμηνεία ως ένα βαθμό
συναρτάται βέβαια με αυτό που λέμε πραγματικότητα
την ερμηνεία των άλλων και την θέσμιση
το δράμα στην Αντιγόνη εκκινεί από την ερμηνεία της θέσμισης που είναι ο Κρέοντας

Έχουμε δώσει μεγάλη σημασία στην σιωπή, μεταφυσική
εγω δεν της δίνω καμιά η σιωπή είναι απουσία ομιλίας
γιατί σιωπή δίχως ήχο υπάρχει μόνο στο διάστημα
επιλέγουμε δηλαδή να σταματήσουμε την περιγραφή
που είναι κατανοητή μόνο δια της υλοποίησης της
Ενδιαφέρουσα στην έμμετρη περιγραφή είναι η παύση
η οποία δεν καθορίζει το νόημα αλλά την συνολική εκφορά
την φόρμα του αφηγούμενου

τα σκοτάδια είναι περιοχές στις οποίες δεν φτάνει
η ερμηνευτική μας
θέλω κι εγώ να μαρτυρώ στα σκοτάδια
αλλά η μαρτυρία δεν είναι γραφή

 

 

 

 

 

Ἀντώνης Σαμαράκης ~ Ζητεῖται Ἐλπίς (1954)

the Tempest Ahead

Hope (Ἐλπίδα), George Frederic Watts, 1886.

Ὅταν μπῆκε στὸ καφενεῖο, κεῖνο τὸ ἀπόγεμα, ἤτανε νωρὶς ἀκόμα. Κάθισε σ᾿ ἕνα τραπέζι, πίσω ἀπὸ τὸ μεγάλο τζάμι ποὺ ἔβλεπε στὴ λεωφόρο. Παράγγειλε καφέ.

Σὲ ἄλλα τραπέζια, παίζανε χαρτιὰ ἢ συζητούσανε.

Ἦρθε ὁ καφές. Ἄναψε τσιγάρο, ἤπιε δυὸ γουλιές, κι ἄνοιξε τὴν ἀπογευματινὴ ἐφημερίδα.

Καινούριες μάχες εἶχαν ἀρχίσει στὴν Ἰνδοκίνα. «Αἱ ἀπώλειαι ἑκατέρωθεν ὑπῆρξαν βαρύταται», ἔλεγε τὸ τηλεγράφημα.

Ἕνα ἀκόμα ἰαπωνικὸ ἁλιευτικὸ ποὺ γύρισε μὲ ραδιενέργεια.

«Ἡ σκιὰ τοῦ νέου παγκοσμίου πολέμου ἁπλοῦται εἰς τὸν κόσμον μας», ἦταν ὁ τίτλος μιᾶς ἄλλης εἴδησης.

Ὕστερα διάβασε ἄλλα πράγματα: τὸ ἔλλειμμα τοῦ προϋπολογισμοῦ, προαγωγὲς ἐκπαιδευτικῶν, μιὰ ἀπαγωγή, ἕνα βιασμό, τρεῖς αὐτοκτονίες. Οἱ δυό, γιὰ οἰκονομικοὺς λόγους. Δυὸ νέοι, 30 καὶ 32 χρονῶ. Ὁ πρῶτος ἄνοιξε τὸ γκάζι, ὁ δεύτερος χτυπήθηκε μὲ πιστόλι.

Ἀλλοῦ εἶδε κριτικὴ γιὰ ἕνα ρεσιτὰλ πιάνου, ἔπειτα κάτι γιὰ τὴ μόδα, τέλος τὴν «Κοσμικὴ Κίνηση»: «Κοκταίηλ προχθὲς παρὰ τῷ κυρίῳ καὶ τῇ…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 777 επιπλέον λέξεις

Μην βιαστείτε

Τα πτυχία οι κορνίζες στον τοίχο τα Λίαν καλώς και τ’ Άριστα
δεν δηλούν αναγκαία γνώση αλλά δηλούν την αναγκαία συμμόρφωση,

παράγουν τους λευκούς εργάτες τα απαραίτητα εργαλεία διαχείρισης της καθεστηκυίας τάξης.

Βέβαια κάποιοι από τους εκπαιδευμένους λευκούς εργάτες βγαίνουν ελαττωματικοί κι έρχονται με τον ιό της αμφισβήτησης αυτής της ανοίκειας εργαλειοποίησης, στο λογισμικό τους. Καθώς οι Ρέπλικες στο Μπλειντράνερ.

Και τότε ο αιώνιος κύκλος του Σίσυφου και της Γνώσης αρχίζει, που φέρνει τον άνθρωπο σε μια διαφορετική θέση του κύκλου της νομοτέλειας.

Όλα ίδια κι όλα ωραία μέχρι να μας έβρει ήσυχους ο Θάνατος, είναι κι αυτός μια παρηγοριά από την άγρια βία της πέτρας που κυλούμε αιώνια.

Μην βιαστείτε να μου πείτε για να σας πω, απλώς διατυπώνω ένα διαφορετικό σαν να λέμε ορισμό της γνώσης που μέσα της έχει τον έλεγχο της συνείδησης. Συνείδηση λέω την απορία στη θέσμιση.

 

Έργο :  Mark Rothko

 

Ο Δαίμονας

Το μέγα θαύμα το μέγα αίνιγμα της τέχνης που συγκινεί
όντας ολοσχερώς ξένο το έργο και η διαδικασία του από το γεγονός.
Βλέπε την Γκουέρνικα Guernica του Πικάσο
ή τη σφαγή της Χίου του Ντελακρουά – Les Massacres de Scio –
Η αποτύπωση της ερμηνείας του καλλιτέχνη
που μιλά στο συναίσθημα που τυφλά αναζητά την ταύτιση.

Η ανθρώπινη ανάγκη για κάθαρση, το έργο τέχνης και η ποίηση είναι ο αισθητικός μηχανισμός της
μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας
λέει ο σοφός από τα βάθη των αιώνων
δι’ ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν
η αφαιρετική εγκαυστική της τέχνης και της ποίησης
ακουμπά στην διαρκή ανθρώπινη τραγωδία
και της μιλά παρηγορητικά και με αλληγορία
αναζητώντας μιαν αφηγηματική αρμονική, του συναισθήματος

Ετούτος ο δρόμος προοικονομεί σε μια αφαιρετική της ενόρασης
την δράση προς μια ωραία ηθική του αιώνιου παρόντος
Είθε ο Δαίμονας να μη με στριμώξει στη γωνία
αλλά αν με στριμώξει ας μου δώσει για οδηγό
τα οριακά ρήματα και τις πράξεις του Ανθρώπου
σε μια αισθητική ηθική αξίωση του να είμαι
αυτός ο άνθρωπος που το παράδειγμά τους περιγράφει
σε μια αισθητική αξίωση της αποδοχής του Θανάτου
όχι ως μοιραίου αλλά ως αγαθού και αναγκαίου.

 

 

 

Sisyphus

Δεν μπορούν οι σοφοί να φτιάξουν σοφία με το δάκτυλο σηκωμένο
γιατί τότε αγνοούν αυτό το απλό που είπε ο αρχαίος σοφός
«γνῶθι σαὐτόν»
που η προσοχή είναι ίσια μοιρασμένη
στο γνῶθι και στο σαὐτόν

Το δάχτυλο πρέπει να γυρίσει στην κοιτίδα του, στον εαυτό
κοιτάω το είδωλο μου όχι πια από ναρκισσισμό
σαν που κανα παιδί
αλλά από την ανάγκη να σηκώσω το δάχτυλο στον εαυτό
το όνομα που επέλεξα είναι Σίσυφος
για να μου θυμίζει τη δυσκολία του εγχειρήματος

 

 

Στρατής Φάβρος