Become

Never Be —
always Become
this Way
you won’t have to Apologise–
for something
you were–Not —
Be only
when in matter of being — Just

By my Doppelanger Mattia

Ευγένιος Ατζέ

Φαντάζομαι ένα κόσμο

Φαντάζομαι ένα κόσμο–
όπου τα πράγματα
φτάνουν στα Ακρα
για το Δίκαιο —
και το Αγαθό–
όχι Ρητορικά–
αλλά ως επίπονες
σπουδές στο Πραγματικό
η αγαθή Επιθυμία —
εκτός Δικαίου κατοικεί

πως σε αγαπώ μέχρις τα πέρατα της γης

Για την Αγάπη
στην Ελευθερία

Ναι αυτό που λέγεται είναι πάντα λίγο λειψό και πάντα λίγο περσότερο,
οι άντρες πάντα ποθούν και οι γυναίκες σχεδόν πάντα ερωτεύονται,
μου αρέσουν αυτές οι σταθερές είναι μέρος μιας μυθολογίας για μια σκληρότητα που προσπαθώ σχεδόν από το πέρας της συνείδησης να χαλκεύσω

και πως πέφτω θύμα από το χαμόγελό σου
πως σε αγαπώ μέχρις τα πέρατα της γης–
τόσο, τόσοοο — μα πόσο;
όσο είναι ο ουρανός,
τόσο; ναι ναι —
κι όσο τα άστρα να τόσοοοο —
Μ’άγαπάς; ναι σ’ αγαπώ,
Θα πεθάνω ένα κρύο βράδυ μόνος

Δίχως ένα καντηλάκι να μου λέει σ’αγαπώ–
Γιατί θα χει τελειώσει ο χρόνος
Κι εσύ θα με κρύψεις σε αναμνήσεις που θα πονούν
Δεν θα σε αγαπώ τότε αλλά δε θα σε νοιάζει

Απέραντο πράγμα η αγάπη
Φτάνει ως τους ωχρούς ήλιους
Και στα «σαπφείρινα των παραλλήλων τόξα»
Αλλά τι μικρό πράγμα η ύπαρξη

Στρατής Φάβρος

 

 

 

 

 

η Τέχνη

Φαντάζομαι ένα κόσμο
όπου η σύμβαση είναι η Τέχνη —
Το ακραία Αγαθό
Το με εμμονή Ωραίο
Για λόγους Παραγωγικούς
Για την ευημερία σας μιλώ

στιλπνή κόκκινη ράχη

Θα ήθελα να ήμουν νέος άγραφος
και γυμνός να καβαλήσω αντάμα
στον ήπιο εωθινό άνεμο
μιας γκαστρωμένης άνοιξης
τη στιλπνή κόκκινη ράχη
και να ουρλιάξω

Aristide Maillol Les deux Dina, 1939 Huile sur toile