ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ/ ΔΥΟ ΕΠΟΧΕΣ

ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ/ ΔΥΟ ΕΠΟΧΕΣ
Ξέπνοη καθώς λυσιμελής, με χορτασμένη τη δίψα για ηδονή
γυμνούς τους κάτασπρους μηρούς και τις λαγόνες
στ’ άσπρα λινά τυλίχτηκε σεντόνια στην δροσερή την κάμαρη
μέσα στο πύρωμα του εκατόφυλλου μεσημεριού
στο καλοκαίρι π’ έσκαγε ο τζίτζικας τ’ οξύφωνο τραγούδι
και ένιωθε μιαν ακριβή στιγμή μεστή τη βύθιση
στο όλον ρευστό που υπήρχε μυστικά και λέγονταν ζωή
Οκτώβριος 2021

---

αναζητούσε τον έρωτα
στην πιο λιτή του μορφή
στην μεσημεριανή του σώματος ηδονή
στο ανατρίχιασμα της γυναικείας σάρκας
που θα μύριζε πορτοκάλι
και θα είχε τη χροιά του παντός
κλεισμένη ως μια πολύτιμη σταγόνα αψέντι
στη φιαλίδιο της μνήμης
η σκιά θα έπεφτε θεραπευτική
κάτω από ένα ήλιο δυνάστη
και το ροδάκινο της θα περίμενε
τρυφερά να φαγωθεί μέσα
σε δροσερές σταγόνες νερού
που θα χοροπηδούσαν ανέμελες και ανυπόταχτες
στην καρδιά του εκατόφυλλου μεσημεριού
κι όλο αυτό θα μπορούσε να είναι
εκείνη η στιγμή μέχρι το τέλος του χρόνου
Ιούλιος 2017

Χάνω το χρόνο μου εργατικός σαν τη μέλισσα

Χάνω το χρόνο μου εργατικός σαν τη μέλισσα
μ’ ενδιαφέρει μια δημοκρατία του συναισθήματος
μ’ ενδιαφέρει αυτό που αφαιρετικά λέμε αλήθεια
και που πάντα χάνεται ώσπου να μικρύνει τόσο
στις προτάσεις του ορθολογισμού
μ’ ενδιαφέρει η ακροαματικότητα της γλώσσας
το ίδιο με την αφηγηματικότητα της
μ’ ενδιαφέρει η ευδαιμονία όπως αν ήμουν μέλισσα
θα με ενδιέφερε το νέκταρ
μ’ ενδιαφέρει η μαγεία που δεν είναι μαγεία
και τα μύχια της αρμονίας μυστικά
μ’ ενδιαφέρει η σύνταξη που κρύβει τα μυστικά της παντού
μ’ ενδιαφέρουν τα κείμενα, οι παύσεις τους, η στίξη
οι εκθλίψεις, οι αποκοπές, οι αφαιρέσεις,
οι ασκήσεις γραμματικής στο δημοτικό
αναζητώ εντατικά μιαν αισθητική δημοκρατία της ανάγνωσης
αναζητώ τις πολλαπλές ερμηνείες στις γραμμές των κειμένων
τις υπερκείμενες τις υποκείμενες και τις ενδιάμεσες
μ’ ενδιαφέρει η απαγγελία ως φορέας συνθετικού νοήματος
η κρυμμένη μουσική του κόσμου
η αρμονία που λέμε μέτρο κι η στον στίχο επανάληψη
μ’ ενδιαφέρει η διαμόρφωση του βιώματος
μ’ οδηγό τις ας πούμε παραπάνω αρχές

---

H τέχνη δεν αποτελεί πανάκεια ούτε βέλος
επομένως δεν προωθεί τις πεποιθήσεις αλλά τις
αποδιαρθρώνει, είναι η διαρκής υπενθύμιση του ερωτήματος
μαζί με μια αγωγή στη δημοκρατία του συναισθήματος.
Η τέχνη συνεπώς δεν στρατεύεται αλλά μαθαίνει στην αντίσταση
Ο άξιος θάνατος του Τεχνίτη είναι ο θάνατος του ηττημένου.
Αφήστέ μας λοιπόν Πατριδοκάπηλοι να πορευτούμε
την ειρήνη της ήττας μας.
Ως σύνθημα, θα τραγουδούμε την Τέχνη μας
πάντα στο δρόμο για τα κρεματόρια.

Στρατής Φάβρος 03/02/2018