Το καινούργιο φοράει ρούχα ταπεινά

Το καινούργιο φοράει ρούχα ταπεινά

Και τι περίεργο που ένας φιλόδοξος ιός

το σχήμα της αίρεσης κανόνα φτιάνει

 

Η τέχνη του ηττημένου η ορμέμφυτη

αντίσταση στου εξουσιαστή τη Βία

(Ο εξουσιαστής με τη βία, ταυτίζεται

άθλιο γέννημα της είν’ αρσενικό)

 

Τι έπαρση κι αυτή η ανάγκη για υστεροφημία,

τι ματαιοδοξία ο φόβος του θανάτου

όταν κι ο βασιλιάς των λιονταριών

δεν γράφεται ποτέ στη μνήμη κανενός.

 

Ο πατέρας περήφανος

μόνος ξεστράτισε

σαν δεν υπήρχε θάνατος

το Ρόδο κανενός

 

Εκείνοι ήσαν επαγγελματίες

ετούτος εδώ θα ήταν πάντα

μιας τέχνης φτωχής ο στρατοκόπος

 

 

 

Η βουή

Η βουή απ’ τις φωνές εσκέπαζε κάθε φωνή
και μία λύπη που αιτία κρυμμένη κουβαλούσε σαν πληγή
του έδενε θαρρείς για πάντα γνώμη και φωνή
και στέκονταν εκεί στην κοίτη παγωμένη
τα παγωμένα χέρια τα νύχια τα αρθριτικά 
να στέκει άλαλος γι’ άλληνε μια φορά
εκεί ακίνητος μουγκός και σαστισμένος
μπρος στις αλήθειες που άλλες κρύβονταν
κι άλλες περιπαικτικά γελούσαν
μέσα απ’ του κόσμου τη θωριά

Ακροτελεύτιο μέλος

Ακροτελεύτιο μέλος

Οι ευχές μας αγάπη έρωτας υγεία δημιουργικότητα
κατ’ ουσίαν έρωτας, αυτή η θετική αγνόηση του εαυτού προς χάριν μιας εσωτερικής του ανάγκης, μιας ανόητης λάμψης ελπίδας,

Ω ποιηταί !

Για το έλλειμμα δημοκρατίας,την μόλυνση του περιβάλλοντος
την εξαφάνιση των ειδών
ας καταλάβουμε φευ,
όλα τούτα παράγοντες είναι, της συνάρτησης της επιβίωσης του ανθρώπινου είδους, Ημών των κτηνών, αγαπητοί Φίλοι, Κύριοι δικαστές

Φλυαρούμε γύρω από την ηθική,το ανθρώπινο, το δέον γενέσθαι
homo homini lupus etc,
κι άλλες τέτοιες ασύγγνωστες φλυαρίες,
το τεκμήριο αθωότητας για κτήνη,και εγκλήματα κατά της θείας συνθήκης της πλανητικής ζωής.

Όταν η ιστορική ύπαρξη του θείου ανθρώπινου είδους δεν μετρά παρά μερικές χιλιάδες χρόνια, μετρημένες στα δάχτυλα του χεριού,μπρός στο ακούσιο παγκόσμιο έγκλημα της εξαφάνισης των ανθρώπων του Νεάντερταλ και του Ντενίσοβαν, μετά από μια βιολογική πορεία διακοσίων χιλιάδων ετών.

Κάθε παιδί που θανατώθηκε στις ακτές του Αιγαίου και στα νερά της Μεσογείου είναι ένα διαρκές πλανητικό έγκλημα και η
εξακολουθητική τέλεση του συναρτά αδιάψευστο τεκμήριο της υπό νομοτέλεια εξαφάνισης του είδους μας.

Επομένως όσα λέμε και γράφουμε οδηγούνται a priori στη λήθη, ισοδυναμούν με αναίτιους ψιθυρισμούς που πέπρωνται να σβήσουν.

Το όλον τ΄ανθρώπου μέλος βίαια ιδίαις χερσίν αποσπάται από το πλανητικό μέλλον.

Ας ευχηθούμε τώρα Καλή Χρονιά με Αγάπη και Έρωτα.