Εκδοχές

Δεν μ’ ενδιαφέρει βιβλία να εκδώσω
μήτε με ενδιαφέρει βιβλία μου να προωθώ

Δεν με ενδιαφέρει με τον Αχιλλέα σ’ Ηλύσια
κάποτε Πεδία να δειπνώ, ούτε σιμά 
στου Σολωμού το θρόνο να πατώ

Κουβέντα με τον Σέλλευ τον Πόε τον Σεφέρη
τον Νίκο ή τον Cid δεν θα ξεχνώ να στήνω
και τα βιβλία μου τα παίρνω και τα δίνω

Κείνο που μ’ ενδιαφέρει η ζέστα είν’ τα βράδια του χειμώνα
η κυρά μου να μη με σιχτιρά που δεν έκανα λεφτά
τα καλοκαίρια να χουν λίγη ξεγνιασιά

είμ’ άνθρωπος απλός δίχως φιλοδοξία τζίτζικας σωστός
την ηδονή που μου ταξα να παίρνω,
απ’ την ανάγνωση και τη γραφή και κανα φρούτο ξεχασμένο
βανίλια να μυρίζει ρούσο, λευκό εν’άνθος τρυφερό

 

---

 

Δεν μ’ ενδιαφέρει βιβλία να εκδώσω
μήτε με ενδιαφέρει βιβλία μου να προωθώ

Δεν με ενδιαφέρει με τον Αχιλλέα σ’ Ηλύσια
κάποτε Πεδία να δειπνώ, ούτε σιμά
στου Σολωμού το θρόνο να πατώ

Κουβέντα με τον Σέλλευ τον Πόε τον Σεφέρη
τον Νίκο ή τον Cid δεν θα ξεχνώ να στήνω
και τα βιβλία μου τα παίρνω και τα δίνω

ζεστή γωνιά στη χειμωνιά εναν γέρο τον κρατά
κι η κυρά μην μουρμουρά που δεν έκανα λεφτά
τα καλοκαίρια να χουν λίγη ξεγνιασιά

άνθρωπος απλός δίχως φιλοδοξία, τζίτζικας σωστός
την ηδονή που μού ταξα να παίρνω,
απ’ την ανάγνωση και τη γραφή

και άμποτε ένα φρούτο ξεχασμένο και λευκό
βανίλια να μυρίζει, ρούσο, εν’άνθος τρυφερό

 

 

 

 

Στον Δημήτρη Τρωαδίτη

Στον Δημήτρη Τρωαδίτη

Υποθέτω πως είσαι πια στην Ξενιτιά
Για δες που γίνηκε η γη σκληρή
μιαν αγκαλιά που σε κρατά

Μαντήλι κρατώ γι αποχαιρετισμό
Χάρηκα π’ ανταλλάξαμε
τις λίγες κουβέντες

ειν’ ακριβές οι κουβέντες
σ’έναν καιρό
που όλοι φωνάζουν

όλοι ν΄ακουστούν
πάνω απ’ το κύμα
που το ίχνος σβει

όλοι μιλούν
μα κανείς δεν γρικά
χάσκει η λήθη
που καρτερά

ν’ απαντέχεις
και να κρατάς
μέσα στο κύμα
της ξενιτιάς

Τρία διαφορετικά ποιήματα

Είμαστε αγχώδεις και μπερδεμένοι
τόσο μερικοί που κάθε μας στίχος
είναι μια κραυγή για την απόγνωση
για την απόσταση απ’ την αλήθεια
την βύθιση μας σε παραμύθια

——————————————-

Δεν θα βρούμε καμιά κοινή συνισταμένη
αφού δεν φτιαχτήκαμε για τες συμφωνίες
στο περιθώριο η θεία κοινωνία

και με το Μαλλαρμέ διαφωνούμε
και στην ανάγνωση δε θα τα βρούμε

το περιθώριο φτιάχτηκε για μας
τους ήσσονες τους ποιητάς

Και δεν θα βρούμε συμφωνία
θα το φωνάζουμε όλο μανία

 

——————————————————

 

Ολοένα κάτι μου ψιθυρίζει στ’ αυτί
απέχθεια κι οργή
κι ολοένα βρίσκω έναν τρόπο
να τ’ αγνοήσω να το κάν’ υπομονή

δεν ξέρω είμαι μπερδεμένος
ίσως δεν θα πρεπε να πω
πως οποιαδήποτε υπομονή
άσκηση είναι και προσευχή

δίχως σχήμα και καπέλο
μ’ ενα βλέμμα σαν της σκύλας μου
της Μπέλω

τη μια το κεφάλι μου γυρίζω
την άλλη του λέω
αντε χάσου διαβολάκι

μα στο τέλος με νικά
στο θυμό με σέρνει με πατά

Η θεότητα της ανάγνωσης

Η λογοτεχνική περιπέτεια είναι ένα ζήτημα που όμοιο του αντιμετωπίζουν όλοι οι άνθρωποι σε όλους τους στίβους, είναι στις πλείστες περιπτώσεις μια ανάγκη αναγνώρισης. Οι λογοτέχνες νάρκισσοι ματαιόδοξοι φίλαυτοι σχεδόν στο σύνολό τους, επιθυμούν να ικανοποιήσουν τις προσωπικές ανάγκες και όχι εκείνες του θρυλούμενου ως Αδελφού αναγνώστη. Σε αυτή την ανάγκη σύμμεικτη ενίοτε συνυπάρχει η υπαρξιακή αγωνία για τον μέγα Θάνατο, η νόσος της Γνώσης.

Πέρα από αυτά το όρια κείται διαφοροποιημένα σπανιότατη και μεγαλοφυής η Αποστολή. Εκείνη που δημιουργεί το σώμα της Ιστορικής Λογοτεχνίας εκείνη που συνηθίσαμε να αποκαλούμε κλασική και η οποία επαναπροσδιορίζει εις το διηνηκές της σύντομης ιστορίας της ανθρωπότητας τις ωραίες αισθητικές ηθικές και πολιτικές αρχές της.

Η Αποστολή δεν είναι μια αμιγώς ανιδιοτελής ιστορία, είναι μια θέση πάθους έρωτος και βαθιά πεπεισμένης, ριζωμένης Αγάπης.

Η ανάγνωση είναι ένας άλλος τρόπος προσευχής και προσήλωσης όμοιος με τις ρουτίνες συγκέντρωσης στον πυρήνα του εαυτού των ανατολικών ασκητικών σχημάτων.

Ομνύω εις μιαν Αγία καθολική και πολυπρόσωπη θεότητα της ανάγνωσης διακινώντας το άνθος της με κατανυκτική πρόθεση άσκησης.

 

 

Ο θόρυβος είναι αδελφός

«There was never any more inception than there is now»
W.W

Ο θόρυβος είναι αδελφός είναι το μέσο υπέρβασης του ταπεινού για την ενατένιση του υψηλού.

Το ιδεώδες δεν υπήρξε δίχως αστοχίες

Ο θείος Πάνας πέθανε διότι απέτυχε να περιγράψει το μοντέρνο.

Ο φασισμός είναι μια αθεράπευτη αρρώστια που επανέρχεται και κατακλύζει το σώμα όπως η γάγγραινα.

Το νέο αναγκαίο είναι το Πλανητικό.
Θα υπάρξουμε μόνο με τη συνείδηση της Πανγαίας.