Ο ποιητής δεν μπορεί να ναι ιατρός

Ο ποιητής δεν μπορεί να ναι ιατρός
ο ποιητής δεν μπορεί να χει κατοικήσει σπίτια
ο ποιητής δεν μπορεί να μετέχει
σε τίποτ’ απ’ ολα που κοινώς ο άνθρωπος μετέχει
αφού ο ποιητής είναι η αφαιρετική ηχώ 
όλων των λόγων του
Μην επαιρόσαστε λοιπόν πως είστε ποιητές
γιατί εκείνοι κατοικούν στη χώρα της διάνοιας
είναι καθώς θα το λεγε νας φίλος γκαρδιακός
ολότελα σπάνιοι πλάσματα θεωρητικά
σαν τους μονόκερους ή τους νεκρούς στον άδη

 

 

 

Παραληρεί για υπαρκτά κι ανύπαρκτα

Υπάρχει βία
Υπάρχει bias μα είναι βία;
ρύμη επικάρσιος προς την ευθεία
in Vulgar latin *(e)bigassius
Αυτοκτονεί Ο Κάσσιος
Μα δεν θα βρεις το δίκιο σου Ματθία
εδω υπάρχει μια λαίλαπα αγρία
είναι δεν είναι ποτέ ή αλήθεια ορθή
«Tell all the truth but tell it slant «*
φοβού και μη φοβού
οι αλήθειες είναι slats

* στίχος ποιήματος της Ε. Ντίκινσον

Tell all the truth but tell it slant — (1263)

 

Ο θάνατος κάτι μη νοητό

Όταν μεγάλοι ποιητές μεγάλοι άνθρωποι γενικώς φεύγουν η θλίψη είναι μεγάλη όπως κάθε φορά που συναντιέσαι με το θάνατο αλλά μικρότερη γιατί ο ποιητής κληρονομεί το έργο του που είναι μια οιονεί διαρκής συνομιλία με την ανθρωπότητα.

Ο θάνατος είναι κάτι μη νοητό για τους ζωντανούς είναι ένας τόπος γεμάτος εικασίες κι αυτό που πονά δεν είναι εκείνος αλλά ο φόβος ο τρόμος του εγώ μπροστά στη λήθη.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα γι όλους τους ανθρώπους που φεύγουν μια και οι ποιητές μένουν κοντά μας

Μα πως αδερφέ μου

Εγκλήματα ! Ουρλιάζει,

το δάχτυλο σηκώνει

να καθορίσει το ορθό

μπήκε ο γιατρός μου λέει στο ορθό

μην αντιστέκεσαι για θα πονέσεις

ας μην αλλάξουμε συζήτηση

δεν είναι η ώρα του ορθού αυτή η ώρα

προχώρα κει μήπως μπορέσεις

φλυαρεί ακατάληπτα ο άλλος

για λογοτεχνικές θεωρίες

στην μονήρη βυθίζεται σιγή του

ένας τρίτος, εγώ, εγώ , εγώ

ένας άλλος συνέλαβε την σχολαστική ουσία

τ’ απαράδεκτου αλλά ήταν

ώριμος συναισθηματικά για τ’ απαράδεκτο

κι άλλους ολότελα τ’ ορθού αφορισμούς

Μα πως αδερφέ μου διανοούμαστε

όταν στο δέρμα μέσα μας πνιγόμαστε

όταν πριν βήμα έξω κάνουμε

επιστρέφουμε στην μέσα χασμωδία

που μόνη κυβερνά φριχτή δικτατορία

Ω σταματήστε

Ω σταματήστε να πασαλείβετε κενά
με την άχνη των βιβλίων
και σταματήστε να βάζετε τάξη με τα
σεμεδάκια στο σερβάν
ταπώστε τους φελλούς των εισαγόμενων
ιταλικών σας οίνων
αφήστε στην άκρη το θυμό
η δημοκρατία ξέρεις κατάγεται απ’ το συναίσθημα
στη Παλαιστίνη το δικαίωμα φιμώνεται
στη Συρία τα παιδιά πεθαίνουν
στη Λιβύη η ανθρωπότητα ξηλώνεται
στην Υεμένη ο πόλεμος θα μαίνεται
εν’ ακριβό γκέτο ο κόσμος μας, τελειώνει