τρελός διαβιώ μα σωστός

μογιλάλος τραυλός ημίτρελος
τρελός διαβιώ μα σωστός
τ’ όνειρα μου, φίλντισι λαζουρίτης κι αχάτη
στον ύπνο γλιστράνε σε μάτη

φτωχά τα κειμήλια αργυραμοιβοί πια τα πουλάνε
της Ρώμης τα δίκαια δίβουλοι μοναχοί πάντα φυλάνε

χαμένος από γέννα και τάξη
προσπαθώ μα οι φθόγγοι ποτέ δεν φαινόνταν εντάξει
ορκισμένος το λάθος να κάνω
σε μια κοίτη θολή πνίγομ’ απάνω

---

ΥΓ:

Αυτήν την Ύδρα
την Αγία ιερά σύνοδο και Εκκλησία
μα τι συζητάμε τώρα !
κι όλη την άλλη υποκρισία
και τα δικαιώματα και την ιδιοκτησία

κι από την άλλη η ποίηση
μια τρυφηλή κυρία
γράφουμ’ άλαλοι
μες στα κοράλια και τα σεντέφια

Ευχαριστώ για τη τιμή
Ω αγλαή Κυρία
λες και θα νοιάξει τη ζωή
η το βαθύ
της μαύρης τρύπας το λαιμό
αν έγραψα εγώ μια μαλακία