δύο από σένα βιβλία χαρισμένα

Έχω κι εγω ένα ή δύο από σένα βιβλία χαρισμένα
που χες τελειώσει και τα δινες δίχως αξία
να θεωρείς πως έχουν, μια που την αξία
παντα κρατούσες την για σένα έτσι θαρρούσες
απο μικρός πως δύναμη κι αξία θα κρατούσες
μοναχά λομόναχα ξεχωριστά αξία και δύναμη
για τον εαυτό, τι κρίμα που χασες Εσένα

κι εμείς σε μιαν αντιπαράσταση θαρρώ
το χρόνο που σαλευει αργά
(σαν τo σκληρό το τέρας που για τη Βηθλέμ κινά)
και γρήγορα μαζί μετρούμε.

από μιαν απρόσμενη πρόκληση το να
απο του χρόνου βγαλμένη τα κιτάπια

κι από του φίλου την αυλή τ’ αλλο
θησαυρισμένο

Στρατής Φάβρος