πόσους βατράχους φίλησες
για κείνο που δεν ήρθε;
μη μελετάς ειν’ καημός
ζήσε δίχως εκείνο
Ο καθένας μας είναι αυτό που είναι
και αυτό το οποίο επιμένει να είναι
κι ο μέγας χρόνος φωτιά που μας σιγοψήνει
ευτυχώς υπάρχουν τα κείμενα
όσο τα διαβάζω τόσο ελπίζω πως τους μοιάζω
Δεν μπορούν ούτε ενδιαφέρουν να ειπωθούν
όλα όσα βλέπω και γνωρίζω
τίποτα δεν αλλάζει απ αυτό που καταφανώς είναι
Χθες το βράδυ Ω χθες το βράδυ
περιφερόμενοι πάλι επαγγελματίες φωτογράφοι
ευτυχισμένοι μαθητές και θιασάρχες
οι οιονεί γυμνασιάρχες
η διοικητική αναρχία στα χέρια
μιας ροδί αναποφάσιστης επιμελητείας
καλοί κακοί πλούσιοι και φτωχοί
σε ενός οίστρου στιγμής στενό το κεφάλι
Tου Θωμά Αβδελάμη
Φωτό: Αμοργός Κατοικία Ξενάκη