Σαν το Σίσυφο και Τ’ άθλιο Πόπολο

Σαν το Σίσυφο σηκώνομαι κάθε πρωί
έχοντας κατρακυλήσει στης ήττας τα δώματα
ξανά το κάθε κάθε βράδυ, ο ύπνος με κερνά ελπίδα
κι αυταπάτη και το πρωί με νέο συκώτι
τραβώ για το ίδιο του χαμού βουνό

________________________________________________________

---

Τι πόπολο άθλιο κι απαίδευτο είμαστε
που σε δημαγωγούς αγράμματους επιτρέψαμε
απ’ τα πόδια να μας δέσουνε κι άθλια να μας κυβερνούνε
με των τυράννων τις άνομες ροπές