να πιάσω και να τραγουδώ

Μια ο τυχαίος θάνατος μια το κακό
Έχω βδομάδες τώρα που θρηνώ
Κουράστηκα κι είπα ρημάδες σκέψεις
να ξεκάνω, να πιάσω και να τραγουδώ

Θέλω να πιώ κρασί απ’ το βαρέλι
να τραγουδήσω μέχρι το πρωί
φωτιά στον παγωμένο αγέρα να μυρίσω
φιλί να δώσω σε χείλη τρυφερά
γυμνός να καβαλήσω τη ρούσα μου φοράδα
στιλπνή κοιλιά γλουτούς και ρόδα κόκκινα γι ανθούς

να κοιμηθώ βαθιά με δίχως χορτασμό ανάρια και αθώα
ως της αυγής το μπάσιμο να ιδρώνω
ο μπάτης να δροσίζει μου γλυκά
σε ηδονή αχάραγη να φτάνω και να λιώνω
βανίλια να μυρίζω και να γλείφω, στα χείλη τα παχιά

Στρατής Φάβρος
ανέκδοτο