σαν γαλαξίες

Στον Αδελφό μου

Κι εμείς που αγαπηθήκαμε, σαν γαλαξίες τώρα απομακρυνόμασταν γρήγορα μέσα στης νύχτας το σκοτάδι αμίλητοι και μόνοι ,
στρατοκόποι ο καθένας στα μονοπάτια που χαμε διαλέξει ·
εγώ να βλέπω ολοένα την πλάτη του πατέρα εκείνο το δροσερό καλοκαίρι του 74 να φτιάνει τον ξυλότυπο για το θεμέλιο του ξένου σπιτιού, κάπου ακούω ακόμη τη μηχανή της βάρκας να αγκομαχάει να βγεί έξω από τον κόλπο των καταπόλων
ντούκου ντούκου ντούκου
κι εσύ μέσα σε άλλα όνειρα που πάντα μόνα ξεπηδούνε στον καθένα.

Μαύρο σκοτάδι και κάπου λάμπει

Μαύρο σκοτάδι και κάπου λάμπει
μια ροζ επαρχία με γκλίτερ, γρανίτα
τσόντες βιάγκρα και πλοία

Ακρωτηριασμένοι δίχως ποίηση
από της σκοτεινής φτώχειας το άλγος
10 ευρώ βάζουμε βενζίνη

αφού πήραμε γενναία επιδότηση
Ιούλη μήνα μέσα στα καύματα
μας περισσεύει ακόμη

σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα
μπροστά στη βιτρίνα
τι Μπίσνα ν’ ανάψουμε
οι φτωχές γαμημένες γριές μπιζντατς καντς

και μετά θάνατος μαυρίλα

μαύρο σκοτάδι και κάπου λάμπει
μια ροζ επαρχία με γκλίτερ γρανίτα
τσόντες βιάγκρα και μαύρο χρήμα

https://www.facebook.com/photo?fbid=10159832570577348&set=a.10151604201152348

Poetry Aesthetic EthicsΈνα Μανιφέστο

Poetry Aesthetic Ethics
Ένα Μανιφέστο

Έχω την φαντασία ότι κάπου υπάρχει ένας κόσμος χωρίς πόνο όπου παίζονται ολημερίς μουσικές που κατοικούν μια χαρούμενη αιωνιότητα, ο κόσμος γυρνά μαγεμένος και η μόνη μας έγνοια είναι να διαβάσουμε ποίηση για να μην αδικήσουμε τον συμπολίτη μας σαν τον χαιρετήσουμε. (αυτό σημαίνει Poetry Aesthetic Ethics)
Στο δρόμο για την πλατεία υπάρχουν λεύκες και στην πλατεία μια δροσερή πηγή και ένα πλατάνι• με πέτρες είναι στρωμένη η δημοσιά και η πλατεία, και το απόγευμα κινούμε για μια κοντινή πλαγιά, όπου στρωμένο ένα θέατρο παλιό μας περιμένει.

Σιγά σιγά περνούμε το δάσος και φτάνουμε σε ένα ξέφωτο όπου ένα δείλι μας φανερώνεται. Οι δυνάμεις μας αρχίζουν να εξαντλούνται, γελάμε κουρασμένοι στην προοπτική μιας συνάντησης στο ξέφωτο στο κέντρο του δάσους ένα βράδυ με τα χλωμά φώτα από φωτιές αλαργινές. Οι φρυκτωρίες μας στέλνουν μηνύματα φιλίας ο καιρός βουίζει από το γούστο του παρόντος και τις αδικίες που φτάνουν στ’ αυτιά μας πιο γρήγορα απο ποτέ. Μια χλωμή θλίψη μας ζώνει για την αδύναμη θέση μας μα και η επίταση της ζωής. Είθε να κάναμε την Ποίηση Ζωή.

La crisi consiste appunto nel fatto

«La crisi consiste appunto nel fatto che il vecchio muore e il nuovo non può nascere: in questo interregno si verificano i fenomeni morbosi piú svariati.»
Antonio Gramsci- Quaderni del carcere, Einaudi, I.djvu/318

Το παλαιό ποτέ πλήρως δεν πεθαίνει
και το νέο ποτέ ολοσχερώς δεν γεννιέται
οριακές προσθήκες οργασμός στις συνθήκες
η σύγχρονη τέχνη άλλη μια πόρνη, πόζα δειλή

στου μαυλιστικού υλισμού τις συστοιχίες τετραχηλισμένη ουλή
κάποιοι καλλιτέχνες αθώοι του φαινομένου ως αδαείς,
ο σπινθήρας εκεί με τα ξύλα βρεγμένα, περιδεείς
Η διαπίστωση μιας «κοινοτοπίας της ηλιθιότητας»,

εντρυφά στην ουσία ή στα πέριξ ευδία;
μια να εμπεριέχει ολοκληρωτισμού, την μορφή,
μα την ηλιθιότητα, αναγνώστη εσύ πως ρεκάζει η βία;
ένα σύνολο κανόνων στην τέχνη που ορίζουν

συνθήκες μικρότερες της τέχνης καθορίζουν
Δεν είναι όλα τα έργα τέχνη
αλλά όλα τα έργα τις αρχές της προάγουν, Ω τέχνη !

11 Απριλίου 2017 Μαρκόπουλο

Για την Ελευθερία

ΠΟΙΗΤΗΣ
Εκατάλαβα· θέλεις να ομιλήσουμε για τη γλώσσα· μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;
Δ. Σολωμός
ΠΟΙΗΤΗΣ
Συλλογιέμαι το λοιπό ότι σ ‘αυτήν την ερώτηση κι η Δημοκρατία είναι πλεοναστική. Σάμπως δεν την προϋποθέτει η Ελευθερία;
Αλλά ποιος ενδιαφέρεται πια για Ελευθερία;
ΛΑΚΕΣ
Και που να τρέχω βρε αδερφέ να βρίσκ’ Ελευθερία; Καλή κι η υπηρεσία.
Υπηρεσία σε απ’ το κράτος χορηγούμενη ξέφραγκ’ εταιρεία
αυτη ναι η πεμπτουσία
ΠΟΙΗΤΗΣ
Erst kommt das Fressen, dann kommt die Moral
ΤΡΕΛΛΟΣ
Κάτι ερεβώδες και σκοτεινό πλανάται πάνω από τον διαυγή και δημοκρατικό ουρανό . Κάτι μόνιμα νυκτώδες κατέλαβε την άμωμη επαναστατικότητα του.