ΠΟΛΥ ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΑΚΗ
5/12 Η στιγμή μιας μεταμόρφωσης (και σήμερα ο Στρατής Φάβρος θα περπατήσει)
Έχω την αίσθηση ότι ο χρόνος έχει συρρικνωθεί. Οι Πέμπτες έρχονται απανωτά, η μια μετά την άλλη πριν προλάβω να συνέλθω. Η θεραπεία με σφυροκοπά στο αμόνι με δύναμη έχει ένα σχέδιο, ένα σχήμα, να μου δώσει, μια μεταμόρφωση που πρέπει να επέλθει. Έλασμα, δοχείο, χρυσαλλίδα μεταλλική σε υπερπυράκτωση γίνομαι και με το νου ανοίγω το χάρτη και βαδιζω. Ξέρω ότι κάπου περπατά ο Στρατής, ακούω ψιθύρους, τι ζάλη είναι αυτή, προσπαθώ να υφάνω ένα ποίημα με επικλήσεις.
Αχ ποίημα έλα να με βρεις
έλα
φτερούγισε κοντά μου
κάθισε στο χέρι μου
σαν το σπουργίτι στο άγαλμα του Αγίου Φραγκίσκου στη Ρόδο
που κάποτε φωτογράφισα τόσο καλά
που είδα την έκφραση στο βλέμμα του πουλιού
όπως κοιτούσε τον Άγιο
κατάματα
έτοιμο να μιλήσει
Μίλησέ μου στη γλώσσα σου
να σε ακούσω λίγο
και ας μην καταλάβω τις λέξεις τις τρισδιάστατες των στίχων
ας μην τις γράψω ποτέ
σαν αρχαία Ελληνικά θα είναι
σαν σε όνειρο
σαν τη γλώσσα των πουλιών που άκουγε η Βιρτζίνια Γουλφ στο παράθυρο
όταν το άνοιγε με προσμονή το πρωί
κι όπως βυθίζομαι σε μια γλυκειά ζάλη
δεν θα φοβάμαι
θα νιώθω ένα ένα τα πούπουλα στο δέρμα μου να ανατριχιάζουν
με δέος – τη στιγμή μιας μεταμόρφωσης
χωρίς φτερά από εδώ και πέρα.
Πόλυ Χατζ.
14/1/2021
κι εσύ Στρατή μου θα πεις
«Ξέρω γιατί ανθίζουν τα πουλιά
στα τηλεγραφόξυλα
με λόγια αλαφρά
σαν πέταλα
της αλαλίας ιδεογράμματα»
ttps://www.facebook.com/poly.hatjimanolaki/posts/10218224274533818