Να φοβάσαι αστέ

Πόσο απέχουν οι δημόσιες ομιλίες από την αλήθεια; Πόσο κακό κληροδοτεί ο ρήτορας όταν εμπαίζει τον μέγα Xρόνο και την ουσία της Αλήθειας;
Πόσο τυφλό είναι το συλλογικό υποκείμενο, πόσο αδίστακτος είν’ ο Θεός, πόσο ανήμπορος είν’ ο φτωχός. Ο Πλάτωνας έλεγε ανοησίες κι η ιστορία είναι γεμάτη από τυχερούς που ψεύδονται σε δημόσιες ομιλίες αποφοίτησης ανενδοίαστα.
Κι εδώ τα λέμε τούτα, κι ο Σόλωνας μισές δουλειές έκανε.

Όσο προχωρά η ψηφιακή επανάσταση όσο ο ανθρωπος αφήνει πίσω του το ζώο, να φοβάσαι αστέ που με εμπαίζεις πως τάχα μου δεν είναι όλα χρήμα, γιατί θα το διεκδίκησω το δίκιο μου και θα σε ρίξω απο την περίβλεπτη άνιση βόλεψη σου.

Σύντροφε Καλημέρα

Σύντροφε Καλημέρα,

Σε ευχαριστώ για το μήνυμα σου, σε ψυχώνει ν ‘ακούς ότι δεν είσαι εντελώς μόνος κι ότι, κι άλλοι σύντροφοι βλέπουν αυτό που βλέπεις κι εσύ. Η αλήθεια είναι πάντως οτι λίγοι ίσως πολύ λίγοι βλέπουν πάντα την νέα θεώρηση γι’ Αλήθεια .

Κάποιοι θεωρούν οτι το κόμμα ακολουθεί μια πεπατημένη στις εσωκομματικές λειτουργίες των κομμάτων ( αλλά αυτό είναι μια από τις διαφωνίες μου), ενώ άλλοι δεν προχωρούν να κρίνουν ενεργά διότι έχουν μάθει να συμπεριφέρονται όπως κατά πλειοψηφία συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, και κάποιοι τρίτοι θεωρούν οτι αυτές οι τοποθετήσεις είναι άκρως ιδεαλιστικές, και πως ο ιδεαλισμός ανήκει στη σφαίρα της ουτοπίας και της φαντασιοκοπίας κι όχι του Ρεαλισμού.

Ακριβώς γι αυτό όμως μιλώ γιατί το μικρό κόμμα δεν πρόκειται ποτέ να γίνεται μεγάλο αν δεν κομίσει το νέο σε κάθε επίπεδο, με συνοχή και συνέπεια λόγων και πράξεων σε μια σύζεύξη ουτοπίας και ρεαλισμού.

Δεν θα αναζητήσω εδώ τις τωρινές αιτίες αλλά μου είναι φανερό( πήγα να γράψω απ αλήθεια, φοβερό) οτι η πρωτοτυπία πνίγεται και πάλι, και μια παλίρροια κομφορμισμού μ’ έναν αυτάρεσκο πραγματισμό, θα δούμε σύντομα, αδιέξοδα να θρέφουν, αφού ο λόγος δεν αρκεί για να εμπνέει πλέον κι ένα κύμα εσωστρέφειας απλώνεται απ’ άκρη σ’ άκρη. Την χάσαμε την ουτοπία σύντροφε, ίσως για άλλη μια φορά να κάναμε λάθος· και πάλι θ’ αλλάξομε ζωή.

09/10/2020

Προτροπή για απόσχιση του Νότου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Είναι ξεκάθαρο στη συνείδηση μου ότι η Χώρα μας βρίσκεται για άλλη μια φορά σε μια καθοδική πορεία οικονομικής κρίσης. Μπορεί να είναι η τελική κάθοδος της υπαρξιακής της πορείας μπορεί να είναι ένα πολυετές καθοδικό τμήμα σε μια τεράστια σπείρα στις αέναες υπαρξιακές της οδύνες. Αυτά δεν μπορεί το μάτι του θνητού να τα δεί καθαρά καθώς ξεπερνούν το εμπειρικό πλέγμα, είναι κάτι σαν μεταφυσική της ιστορίας, ένα μαύρο κουτί του οποίου το όλον δεν μας αποκαλύπτεται έγκαιρα.

Είναι επίσης ξεκάθαρο στη συνειδήσή μου ότι η Χώρα μας δεν πρόκειται να μεταβεί σε μια περίοδο καθολικής ευημερίας αν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε κάτι τέτοιο συλλογικά, έξω από ιδεολογικά πλαίσια, δίχως πρώτα να επιλύσει το γόρδιο δεσμό του Βουνού δημόσιου χρέους που την καταρρακώνει. Και αυτό δεν πρόκειται να επιλυθεί αν η χώρα μας δεν βρεθεί σε ένα περιβάλλον δημοσιονομικής επέκτασης και αμοιβαιοποίησης χρέους.

Μου είναι επιπροσθέτως ξεκάθαρο ότι μια τέτοια λύση δεν μπορεί να γίνει μονομερώς γιατί εκτός από τον επώδυνο χαρακτήρα μια μακράς ύφεσης ρευστότητας και έλλειψης σημαντικών αγαθών στην αγορά λόγω του εισαγωγικού χαρακτήρα του παραγωγικού μοντέλου της χώρας, μια τέτοια λύση θα είχε και γεωστρατηγικές πιθανές επιπτώσεις, επί παραδείγματι, έναν πόλεμο αστραπή με την Τουρκία και η απώλεια νησιών, καθώς και μια ντε φάκτο συρρίκνωση της.

Η λύση είναι προφανής και έχει πολλαπλώς αναδειχθεί, αλλά ουδείς έχει την διαυγή πολιτική και οικονομική κρίση να την επιδιώξει. Η λύση είναι η πολιτική και οικονομική ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης και η χαλάρωση μέσω εκτενούς αναδιάρθρωσης των εθνικών χρεών του δημοσιονομικού συμφώνου του Μάαστριχτ. Δεν υπάρχει κανένας συμπαγής οικονομικός θεωρητικός λόγος προς την διατήρηση αυτής της δημοσιονομικής αυστηρότητας εκτός ίσως από τις ιστορικές υπαρξιακές εμμονές της Γερμανίας.

Με τα παραπάνω ως δεδομένα αλλά και την συμπερίληψη μιας κίνησης σε κράτη του Νότου της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως η Ιταλία η Ισπανία και ίσως η Γαλλία προς την περίφημη οικονομική και πολιτική ομοσπονδιοποίηση του Χρέους της Ευρωζώνης συνολικά, καλώ τις Ελληνίδες διανοουμένους και τους Έλληνες διανοούμενους να συγγράψουν μια ανοιχτή επιστολή προς τους ηγέτες του Ευρωπαϊκού Νότου (Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία κλπ) όπου θα ζητούν την απόσχιση των χωρών του Νότου από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την δημιουργία μιας Πολιτικής Ένωσης του Νότου με δικό της Νόμισμα και Τράπεζα.

Τα αποτελέσματα από ένα διάλογο γύρω από μια τέτοια απόσχιση μπορεί να είναι δύο. Η Γερμανία και ο Βορράς να καταλάβουν τον ζωτικής υπαρξιακής σημασίας κίνδυνο και να ομονοήσουν στην Πολιτική και Οικονομική ομοσπονδιοποίηση ή ο Νότος να αποσχιστεί και να ακολουθήσει πιο σύγχρονες πολιτικές δημοσιονομικής επέκτασης που θα οδηγήσουν ευκταία στην κοινωνική ευημερία που σαν τα κοριτσακια με τα σπίρτα ονειρευόμαστε το μεγάλο τελευταίο ιστορικό διάστημα.