Η μητέρα μου το φάντασμα
της μνήμης των παιδικών μου χρόνων
με την υστερική κράση λόγω ασθενείας
που τσίριζε ως σε απόγνωση
για τα κατορθώματα μας
να καλεί τον αδερφό μου
Μάνο Μάνοοοοο
Η μητέρα μου που είδα
τη νεκρή της άξαφνα
να κείτεται εμπρός μου
χλωμή και δίχως πνοή
Η μητέρα μου με την γλυκιά οσμή της
και την τρυφερή επιδερμίδα
που με αδικούσε στη μανία της
αλλά εγώ κοιμόμουν δίπλα της
για να κάνω το χρέος μου
Η μητέρα μου μαζί με όλα τα φαντάσματα
αυτού που οιονεί ήμουν και θα είμαι
και που ποτάμι να κατέβω να τους δω δεν υπάρχει
Η μητέρα μου με την λευκή μπλούζα της
και τις πέρλες της οπτασία της μνήμης
Αντίο Μαμά ο κόσμος είναι πάντα λάθος
αλλά εγω έχω πάρει από καιρό την απόφαση
να είμαι σωστός

See Insights and Ads
All reactions:
14Psarakis Kostas, Γιώργος Γκανέλης and 12 others