Μια Συμφωνία, Εζρα Πάουντ

Μια Συμφωνία,  Εζρα Πάουντ

Κάνω μαζί σου ανακωχή, Γουόλτ Γουίτμαν –
Σε έχω πολύν καιρό αποστραφεί.
Έρχομαι σε σένα σαν το παιδί που έχει μεγαλώσει
Έχοντας έναν ξεροκέφαλο πατέρα •
Είμαι μεγάλος πια ώστε μπορώ να κάνω φίλους.
Σύ ήσουν κείνος που έκοψε το νιο το ξύλο,
Ο Καιρός του λαξεύειν είναι τώρα.
Έχουμε αίμα κοινό κοινή τη ρίζα-
Ας ξεκινήσουν μεταξύ μας οι ανταλλαγές.

Απόδοση: Στρατής Φάβρος

 

A Pact

Ezra Pound – 1885-1972

I make truce with you, Walt Whitman—
I have detested you long enough.
I come to you as a grown child
Who has had a pig-headed father;
I am old enough now to make friends.
It was you that broke the new wood,
Now is a time for carving.
We have one sap and one root—
Let there be commerce between us.

 

Έμιλυ Ντίκινσον IX – Η καρδιά την Ηδονή πρώτ’ αποζητά

Έμιλυ Ντίκινσον IX

Η καρδιά την Ηδονή πρώτ’ αποζητά
Κι έπειτα – εξαίρεση απ’ τον Πόνο –
Κι έπειτα – κείνα τα μικρ’ Αναλγητικά
Που απαλύνουν το μαρτύριο

Κι έπειτα – να πάει να κοιμηθεί –
Κι έπειτα – αν ήταν
Το θέλημα τ’ανακριτή της
Την ελευθερία ν’ αποθάνει

(Στρατής Φάβρος,  Με την συμβολή μιας ιδέας της Μ. Παπουτσοπούλου)

Emily Dickinson (1830–86). Complete Poems. 1924.
Part One: LifeIXThe Heart asks Pleasure – first –
And then – Excuse from Pain –
And then – those little Anodynes
That deaden suffering –

And then – to go to sleep –
And then – if it should be
The will of its Inquisitor
The liberty to die –

https://www.bartleby.com/113/1009.html

Έμιλυ Ντίκινσον IX

Η καρδιά την Ηδονή πρώτ’ αποζητά
Κι έπειτα – εξαίρεση απ’ τον Πόνο –
Κι έπειτα – κείνα τα μικρ’ Αναλγητικά
Που το βάσανο νεκρώνουν

Κι έπειτα – να πάει να κοιμηθεί –
Κι έπειτα – αν θά πρεπε να ναι
Τ’ Ανακριτή της η βουλή
Την ελευθερία να πεθάνει

(Αποδόση επάνω στην Μετάφραση:Σ. Φάβρος)

__________________________________________________

Η καρδιά αποζητά την Ηδονή – αρχικά –
Και έπειτα – εξαίρεση απ’ τον Πόνο –
Και έπειτα – εκείνα τα μικρά Αναλγητικά
Που νεκρώνουν το βάσανο

Και έπειτα – να πάει να κοιμηθεί –
Και έπειτα – εάν εισακουόταν
Απ’ τον Ανακριτή της
Το προνόμιο να πεθάνει

Έμιλυ Ντίκινσον (10 Δεκεμβρίου 1830 – 15 Μαΐου 1886)

μτφρ: Λιάνα Σακελλίου, Άρτεμις Γρίβα, Φρόσω Μαντά

– «Επειδή δεν άντεχα να ζήσω φωναχτά», εκδόσεις Gutenberg.

photo: Σοφία Περδίκη, 30cm x 40cm, λαδοπαστέλ και κάρβουνο, 2020.

 

 

 

Σαν τον Πολυμαθή άκουσ’ αστρονόμο/ Γουόλτ Γουίτμαν

Σαν τον Πολυμαθή άκουσ’ αστρονόμο

Γουόλτ Γουίτμαν

Σὰν τον πολυμάθη άκουσ’ ἀστρονόμο,
Σὰν οι αποδείξεις κι οι αριθμοί στοιχήθηκαν σε στήλες μπρός μου,
Σὰν οι χάρτες καὶ τὰ διαγράμματα εδείχθησαν μου,για νὰ προσθέσω, νὰ διαιρέσω καὶ νὰ μετρήσω τους ,
Σὰν καθισμένος άκουσα τον αστρονόμο στην αίθουσα των διαλέξεων όπου παρέδιδε σε χειροκροτημάτων πολλών το μέσο,
Πόσο μιὰν αδιαφορία γρήγορα με κυρίευσε μια κούραση και μιαν ἀποστροφή,                      Ώσπου σηκώθηκα κι έξω γλιστρώντας μόνος μου πλανήθηκα,                                                    Στου μυστηρίου τον υγρὸ μέσα νυχτερινὸν αγέρα , κι εκεί στιγμή από στιγμή                        Σ’ ἀπόλυτη ύψωνα σιγή το βλέμμα πρὸς τα ἀστέρια

Απόδοση Στρατής Φάβρος

 

When I Heard the Learn’d Astronomer

BY WALT WHITMAN

When I heard the learn’d astronomer,

When the proofs, the figures, were ranged in columns before me,

When I was shown the charts and diagrams, to add, divide, and measure them,

When I sitting heard the astronomer where he lectured with much applause in the lecture-room,

How soon unaccountable I became tired and sick,

Till rising and gliding out I wander’d off by myself,

In the mystical moist night-air, and from time to time,

Look’d up in perfect silence at the stars.

 

 

Σὰν ἄκουσά το σοφὸ ἀστρονόμο…

Σὰν ἄκουσά το σοφὸ ἀστρονόμο,

σὰν ἀραδιάστηκαν σωροὶ μπροστά μου τὰ σχέδια κ’ οἱ ἀποδείξεις,

σὰν μούδειξαν τοὺς χάρτες καὶ τὰ διαγράμματα,

νὰ προσθέσω, νὰ διαιρέσω καὶ νὰ μετρήσω,

σὰν ἄκουσα, καθισμένος στὴν αἴθουσα, τὸν ἀστρονόμο νὰ μιλεῖ

καὶ νὰ χειροκροτιέται,

πόσο γλήγορα ἔνοιωσα μιὰ παράξενη κούραση καὶ μίαν ἀποστροφή,

ὥσπου σηκώθηκα καὶ γλύστρησα ἔξω μόνος,

μακρυά, μὲς στὸ μυστικόν, ὑγρὸ νυχτερινὸν ἀγέρα,

ρίχνοντας πότε πότε, μ’ ἀπόλυτη σιγή,

τὰ βλέμματά μου πρὸς τ’ ἀστέρια

Μετάφραση: Κώστα Λ. Παπαδάκης (Κρητικές Σελίδες Τευχος 15-18 Μάιος 1937)

 

Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέητς ΠΩΝΤΗΝ

Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέητς

ΠΩΝΤΗΝ

 

Με τους ανόητους αγανακτισμένος,

τη σκοτεινή κακία του χωμένου μες το μαγαζάκι του γέρο- Πωντήν*,

σκουντούφλαγα ανάμεσα στις βατουλιές και τα κοτρώνια σαν τυφλός,

κάτω απ’ το πρωινό το φως`

Ώσπου, ένα τουρλί στο φωτεινό αέρα λάλησε

κι ένα άλλο αποκρίθη` και εξ αιτίας τους μια σκέψη μου ήρθε ξαφνική,

Πως στο μοναχικό το ύψωμα, εκεί που όλα απλώνονται στο μάτι του Θεού,

όταν η σύγχυση του απόηχου του δικού μας θα έχει ξεχαστεί, δεν γίνεται

να βρίσκεται ούτε μια ψυχή, που να της λείπει η γλυκιά κρυστάλινη κραυγή.

*Πωντήν , παρατσούκλι για το ιρλανδέρικο όνομα Πάτρικ

Μτφρ. Μαριάννα Παπουτσοπούλου

 

 

 

https://allpoetry.com/Paudeen?fbclid=IwAR1qNRjgApTrFrcwnXaxce8iKQAORP-Ko9dv8XmUXx1j_GCFC8HTl-TyXJk

 

 

INDIGNANT at the fumbling wits, the obscure spite
Of our old paudeen in his shop, I stumbled blind
Among the stones and thorn-trees, under morning light;
Until a curlew cried and in the luminous wind
A curlew answered; and suddenly thereupon I thought
That on the lonely height where all are in God’s eye,
There cannot be, confusion of our sound forgot,
A single soul that lacks a sweet crystalline cry.
Paudeen and Biddy are seen as a derogatory and demeaning names for Irish Catholics who in the 1880s and 1890s might have been called «the children of the Gael». Paudeen’s actially meaning is little Padraig or Patrick and comes from the Larin Patrician or nobleman.
JS © by owner. provided at no charge for educational purposes

——————-

 

Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέητς ΠΩΝΤΗΝ

ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΣ με τις αδέξιες ξυπνάδες , τη σκοτεινή χολή
Του γέρο- Πωντήν μας μέσ’ στο μαγαζί του, παραπατούσα στα τυφλά
Στα κοτρώνια ανάμεσα τ’ αγκαθερά τα δέντρα, κάτω απ’ το πρωινό το φώς
Ώσπου, μια τουρλίδα έκρωξε και μεσ’ στον φωτεινόν αγέρα
Μιαν άλλη αποκρίθη • και ξαφνικά κείθε μια σκέψη μού γεννήθη ,
Πως κει στη μοναξιάς το ύψωμα, κει που όλα στο μάτι είναι του Θεού,
κεί δε θα μπορεί, του ήχου μας η σύγχυση σαν κείται ξεχασμένη,
ούτε ψυχή να βρίσκεται, που να της λείπεται γλυκιά καθάρια μια κραυγή.

Μεταφραστική Παραλλαγή

Στρατής Φάβρος

 

—–

 

Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέητς
ΠΩΝΤΗΝΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΣ με τις αδέξιες ξυπνάδες , τη σκοτεινή χολή
Στου γέρο- Πωντήν μας μέσ’ στο μαγαζί , παραπατούσα στα τυφλά
Στα κοτρώνια ανάμεσα τ’ αγκαθερά τα δέντρα, κάτω απ’ το πρωινό το φώς
Ώσπου, μια τουρλίδα έκρωξε και μεσ’ στον φωτεινόν αγέρα
Μιαν άλλη αποκρίθη • και ξάφνου κείθε μια σκέψη μού γεννήθη ,
Πως κει στη μοναξιάς το ύψωμα, κει που όλα στο μάτι είναι του Θεού,
κεί δε θα μπορεί, του ήχου μας η σύγχυση σαν κείται ξεχασμένη,
ούτε ψυχή να βρίσκεται, που να της λείπεται γλυκιά καθάρια μια κραυγή.

(2η) Μεταφραστική Παραλλαγή Στρατής Φάβρος

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1619 Emily Dickinson

1619 Emily Dickinson

Μη γνωρίζοντας πότε θα φτάσ’ η Αυγή,

κάθε πόρτα αφήν’ ανοιχτή,

Είτε ‘χει φτερά, σαν το Πουλί,

Ή κύματα, σαν μιαν Ακτή-

Σ.Φάβρος (μεταφραστική εκδοχή)

 

1619

Not knowing when the Dawn will come,

I open every Door,

Or has it Feathers, like a Bird,

Or Billows, like a Shore —

Emily Dickinson

 

Μη ξέροντας πότε θα’ ρθεί η Αυγή,

Αφήνω κάθε πόρτα ανοιχτή,

Είτε έχει φτερά, σαν το Πουλί,

Είτε κύματα, σαν την Ακτή-

– Έμιλι Ντίκινσον

(10 Δεκεμβρίου 1830 – 15 Μαΐου 1886)

μτφρ: Κώστας Λάνταβος