ψυχικά ασθενής

Ο Πολιτισμός μας είναι ψυχικά ασθενής
Ζεί μέσα στα σκατά στους υπονόμους
μια βρωμερής επαρχιακής πρωτεύουσας της Ευρώπης
μα ονειρεύεται τ’ άστρα
και μια μπανιέρα τζακούζι ενός αστρόπλοιου
που ταξιδεύει στην θεοτική θάλασσα του σύμπαντος
που θα τον κρατά η μπανιέρα, αιώνια νέο
και δεν κάνει μήτε βήμα να βγάλει λίγο το κεφάλι έξω
να κοιτάξει την Ακρόπολη που είναι απέναντι του
και τις αιωνόβιες ελιές του κλασικού αιώνα
στο λόφο του Φιλοπάππου.

Διαπίστωσα αίφνης εχθές δύο κινδύνους

Διαπίστωσα αίφνης εχθές δύο κινδύνους

τον κίνδυνο να διαβάζουμε πάντα το ποίημα όπως πάντα διαβάζουμε

αψηφώντας τον ποιητή και τις προθέσεις του και όλης της Αλήθειας το πλαίσιο μοναδικό

και έναν άλλο κίνδυνο πιο μακρινό και πιο αφημερημένον

να μεταφράζουμε το ποίημα πιο ωραίο απ’ ό,τι το θέλησε ο ποιητής

κάνοντας μια μικρή δική μας αυθαιρεσία μια απειροελάχιστη πλαστογραφία

εγγράφοντας του ασύνειδα τις πιο αθώες μεταλλακτικές ιδιόχειρες προθέσεις