Aποκαλώ τον εαυτό μου, Αισθητικό Ορθόδοξο γιατί πολύ μου αρέσει από την άποψη της Τέχνης η Βυζαντινή Ποίηση του Ρωμανού του Μελωδού, έχω δε μεταφράσει στην δημοτική μαζί με τον Παλαμά και αρκετούς άλλους λιγότερο επιφανείς έως όπως εγώ ήσσονες της Ποίησης σπουδαστές, το Τροπάριο της Κασσιανής, η δε περίοδος του Ελληνικού Πάσχα είναι μια περίοδος κατά την οποία είμαι ευτυχισμένος που είμαι Έλληνας.
Επίσης μου αρέσει να επαναλαμβάνω την έρώτηση του Σολωμού ( που είναι ο ποιητής που καθιερώνει στην Λογοτεχνία τη δημοτική – γράφοντας μάλιστα σε φωνητική ορθογραφία-) “Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;” Η γλώσσα μου είναι Ελληνική είμαι Έλληνας, μα όχι Εθνικιστής, ασπάζομαι τον οραματισμό μιας Διεθνούς Ελευθερης κοινωνίας αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να αισθάνομαι Έλληνας χωρίς κανενός είδους νοσηρής μισαλλοδοξίας και έχθρικού προς άλλα έθνη εθνικισμού, και τούτο επειδή μεγάλωσα με τον Όμηρο και όλη την Ελληνική Δημοτική αλλά και Λόγια παράδοση. Απλά δεν γίνεται αλλιώς.
Τέλος υπενθυμίζω σταθερά εις εαυτόν οτι η Δημοκρατία δεν είναι αυτονόητη αλλά χρειάζεται κάτι που λέω και σε αρκετά παλιότερα γραπτά μου μια «Δημοκρατία του συναισθήματος».
Είναι ανάγκη δηλαδή να προσερχόμαστε στον διάλογο όχι με πεποιθήσεις αλλά με θέσεις που θα είμαστε έτοιμοι να τις θέσουμε σε ειλικρινή διάλογο και να μετακινήσουμε. Η δημοκρατία είναι η συνισταμένη όλων των επιμέρους θέσεων που θα εκφραστούν.
Στρατής Φάβρος - Strates Fabbros 