όνειρο μέσα σ’ όνειρο

όνειρο μέσα σ’ όνειρο

Τρυφερά χανόταν ο Ιούλιος
μέσα σ’ εναν τσιγκούνη Αύγουστο
δίχως αμμοθίνες κι αραποσυκιές
κι όνειρα

μεθυστικά γυρνούσε ο χρόνος
Ο αιώνιος χρόνος
κι εκείνος ο ένας
που το σύμπαν επόπτευε
δίχως καμιά απολύτως ισχύ

και ξαφνικά στ αγέρι μέσα
του θέρους το πολύ
τα όνειρα εκείνου του ανθρώπου
για τη γυμνή του αγάπη
γυμνή να χορεύει
κάτω απο τις φοινικιές
στον πλατύ ποταμό

που γυρίζαν σε άλλα όνειρα
αφήνοντας πίσω
μονάχα εκείνο το απροσδιόριστο λίκνισμα
που μας ζάλισε μιας αψηλής φοινικιάς
ΚΑΙΡΟ 08/06/….

https://www.facebook.com/photo/?fbid=10159754296952348&set=a.10151604201152348

Βιοιατρική

Κάθομαι σε ενα καθισματάκι στην Βιοιατρικη δίπλα στις τουαλέτες και διαβάζω ποστ στο fb.
Ειμαι σε δημόσιο χώρο αλλά δεν παρατηρω ταξιδεύω στο έσω διάστημα.
Η Ποίηση στον παρόντα χρόνο είναι η ποιηση του παρελθόντος χρόνου,θα μάθουμε τα νέα της πολυ αργότερα ισως εντελως αργά, οταν πια εχει προκριθεί από τα φληναφήματα του μαρκετινγκ που θα έχουν αγκιστρωθεί στη μελλοντική γραμματεία. Κανείς δεν ειναι ακόμη ποιητής παρεκτός κάποιων συνταξιούχων που τους αγκάλιασε η ρηχή κοινή γνώμη, εκείνους λένε ποιητές. Που να γράφει άραγε ο νέος Σολωμός ετούτη την ώρα.
Δύσκολο πρόγραμμα σήμερα πρέπει να πάω πιο βαθιά και ταυτόχρονα να παραμείνω επίκαιρος για χάρη του μεροκάματου. Νιώθω το μαστίγιο της υπεπραγματικότητας να χαράσσει βαθιά τη σκέψη μου. Το φαντασιακό μου βυθίζεται στη λάσπη της προπαγάνδας. Αργοπεθαίνω το καταλαβαίνω.
ΥΓ
Μη ξεχάσεις το είδωλο, μη σταματάς ν’ αγαπάς, σταμάτα να θέλεις.

Αζιμούθιο

Δεν μπορείς να ξεπεράσεις την αλήθεια που κρύφτηκε από το λόγο κι έμεινε άρρητη σαν την νεράιδα του παραμυθιού, διότι είναι η προσδοκία της ουτοπίας, ο μονόκερως με το χρυσό κέρας στο σμαραγδένιο σύννεφο είναι η νίκη του αγαθού επάνω στο προπατορικό αμάρτημα της ύπαρξης. Αυτό είναι ο Ελευθεριακός Κομμουνισμός η τελική νίκη της γνώσης απέναντι στην αδιαφορία του Θεού.

Όταν κοιτώ εκεί που άλλοτε ήταν πράσινα λιβάδια χαράς βλέπω μια γκρίζα πεδιάδα προσωπικής ζωής και ιστορικού χρόνου. ίσως φταίει η ηλικία το σώμα και η φθορά του.
Tο βήμα μου έχει χάσει τη σιγουριά του και το καλοκαίρι φαντάζει μακρινό, το ολέθριο ταξίδι έχει ξεκινήσει, το βήμα δεν έχει τόση σημασία όσο η ουσία όχι σαν ντόπα αλλά ως πεμπτουσία της σύντηξης του ιδιωτικού με την δυναμική της ιστορίας.

Για την ποίηση έχω πάντα έναν ακοίμητο έρωτα

Για την ποίηση έχω πάντα έναν ακοίμητο έρωτα

Για την δική μου ποίηση εχω την ηδονή της γραφής

Για την μοίρα εναν αλήτη σαρκασμό

Και για την λήθη τελεία μιαν αδιαφορία

Για το θάνατο σφυρίζω με σκοπό

Θα με νικήσει αλλά δεν μου το μολογώ

Κι αν με νικήσει δεν θα μαι κει να μαρτυρώ

_______________________________

Για την ποίηση έχω πάντα έναν ακοίμητο έρωτα

Για την δική μου ποίηση εχω την ηδονή της γραφής

Για τη δική σου την ηδονή της ανάγνωσης

Για την μοίρα εναν αλήτη σαρκασμό

Για τον Έρωτα έναν που μένει καημό

Και για την λήθη τελεία μιαν αδιαφορία

Για το θάνατο σφυρίζω με σκοπό

Θα με νικήσει αλλά δεν μου το μολογώ

Αφού σαν νικήσει δεν θα μαι κει να μαρτυρώ

Για όμηρος τάχα κινάς

Για όμηρος τάχα κινάς μα η ζωη

αλλιώς σου δείχνει και μηνά

Ποιητική να κάνεις μπορείς

Και ως σιντ κόρμαν αλλά κι ως ιμαζιστής

οι κορμοράνοι θλιμμένα κοιτούν

και ψάρια καταπίνουν ως να μεθούν

και σαν οι άνθρωποι φαλακροκόρακες τους λεν

θλιμμένα κράζουν κι αντιλεν

καρβουνιάρηδες και καραφλοί !

Ω στην ζωή βουτώ κι ας είν’ η λίμνη φυλακή

___________________________________________________________________

---

Καθώς γυρνούσα μέσα στους δρόμους της Ακρόασης και της Ανάγνωσης

πλάνητας Δερβίσης Μεθυσμένος

Έστρεψα τόσο πολύ το γούστο ώστ’ ακουγα τις φωνές

ξένες σαν εμπαθής σάτυρος και σατανάς

ώσπου σαράντα χρόνια δίαιτας μετέστρεψαν τα γούστα μου ξανά

κι ακούω τώρα τις φωνές σαν να μουν Γκάντι Μάρξ Χριστός μα πάντα φουκαράς

______________________________________________________________

ΑΛΛΑΓΕΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2022

Ξεκινάς για Όμηρος

αλλά η ζωή σε πρώχνει

ιμαζιστής να γίνεις η μοντερνιστής

οι κορμοράνοι θλιμμένα κοιτούν και ψάρια καταπίνουν

και σαν οι άνθρωποι φαλακροκόρακες

σκυφτά περπατούν, θλιμμένα φωνάζουν

κι άλλοι καρβουνιάρηδες και καραφλοί

οι μύωπες κόνδορες και ροζ πλαδαροί τυφλοπόντικες

το πράσινο ποτάμι ξερνούν, για τούτο λοιπόν

στην ζωή πάντα θα βουτώ, κι ας είν’ η λίμνη φυλακή