Να φοβάσαι αστέ

Πόσο απέχουν οι δημόσιες ομιλίες από την αλήθεια; Πόσο κακό κληροδοτεί ο ρήτορας όταν εμπαίζει τον μέγα Xρόνο και την ουσία της Αλήθειας;
Πόσο τυφλό είναι το συλλογικό υποκείμενο, πόσο αδίστακτος είν’ ο Θεός, πόσο ανήμπορος είν’ ο φτωχός. Ο Πλάτωνας έλεγε ανοησίες κι η ιστορία είναι γεμάτη από τυχερούς που ψεύδονται σε δημόσιες ομιλίες αποφοίτησης ανενδοίαστα.
Κι εδώ τα λέμε τούτα, κι ο Σόλωνας μισές δουλειές έκανε.

Όσο προχωρά η ψηφιακή επανάσταση όσο ο ανθρωπος αφήνει πίσω του το ζώο, να φοβάσαι αστέ που με εμπαίζεις πως τάχα μου δεν είναι όλα χρήμα, γιατί θα το διεκδίκησω το δίκιο μου και θα σε ρίξω απο την περίβλεπτη άνιση βόλεψη σου.

Η τελική κάθοδος

Τι άραγε θέλω να πω και πως καλύτερα τους στίχους να βάλω να μιλήσουν. Τι ανάγκη θα είχε η Ιστορία από προβλέψεις που αποσιωπήθηκαν μέσα στου παντοτινού παρόντος τους χειμάρρους.
Μπορεί να είναι η τελική κάθοδος της υπαρξιακής της πορείας μπορεί να είναι ένα πολυετές καθοδικό τμήμα σε μια τεράστια σπείρα στις αέναες υπαρξιακές της οδύνες. Αυτά δεν μπορεί το μάτι του θνητού να τα δεί καθαρά καθώς ξεπερνούν το εμπειρικό πλέγμα, είναι κάτι σαν μεταφυσική της ιστορίας, ένα μαύρο κουτί του οποίου το όλον δεν μας αποκαλύπτεται έγκαιρα.

ΑΠΟΓΝΩΣΗ

ΑΠΟΓΝΩΣΗ

Κατακρημνίστικε εντός μου η κλίμακα του χρόνου κι όλη η κλίμακα αξιών που μέ σπρωχνε να μεγαλώνω.

Τώρα άλαλος κοιτώ το μέλλον μου μέσα σε ένα αποτυχημένο κοινωνικό σώμα. Αποτύχαμε, μια κούφια διαπίστωση που δεν λέει τίποτα για τη ζωή.Αποτύχαμε που σημαίνει πως δεν μπορούμε να διασφαλίσουμε τη ζωή.Δίχως μελόδραμα δίχως θλίψη με την πίκρα του θανάτου που στέκει βέβαιος επάνω από τα μελλοντικά μας κουφάρια αποτύχαμε να παράξουμε ζωή με όρους ευημερίας Οι φτωχοί και οι γεροι ζουν άθλια.Οι φτωχοί και οι γέροι πρέπει να πεθαίνουν Είναι ο καπιταλισμός αν δεν το χεις καταλάβει.

Αχ κύριε Κυβερνήτα τι θα σκέφτεστε το βράδυπου γέρον κι αδύναμο ο Xάρος θα σας πάρει

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2018 ΔΑΣΙΚΕΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ

Στον δρόμο για την πλατεία

Έχω την φαντασία ότι κάπου υπάρχει ένας κόσμος χωρίς πόνο όπου παίζονται ολημερίς μουσικές που κατοικούν μια χαρούμενη αιωνιότητα, ο κόσμος γυρνά μαγεμένος και η μόνη μας έγνοια είναι να διαβάσουμε ποίηση για να μην αδικήσουμε τον συμπολίτη μας σαν τον χαιρετήσουμε.

Στον δρόμο για την πλατεία υπάρχουν λεύκες και στην πλατεία μια δροσερή πηγή και ένα πλατάνι, με πέτρες είναι στρωμένη η δημοσιά και η πλατεία και το απόγευμα κινούμε για μια κοντινή πλαγιά, όπου στρωμένο ένα θέατρο παλιό μας περιμένει.

Μαθιός Θαλασσινός 2020

Η Πατρίδα μου

Δάσος καμένο το σπίτι μυρίζει ξαφνικά

σε μια συχνότητα του άγους κλαίνε τα ξουθιά

ο Γάγγης φούσκωσε πτώματα ξερνά

το αδιέξοδο ουρλιάζει, θάνατος θάνατος βοά

Σ.Φ

Πατρίδα μου είναι η δυνατότητα μου να αναπτύξω το δυναμικό της ύπαρξης μου μέσα σε ένα εσωτερικά ασφαλές δημοκρατικό και ελεύθερο στην έκφραση περιβάλλον. Σκεφτείτε τι μας προσφέρει η Πατρίδα και βγείτε έξω να το διεκδικήσετε. Η Πατρίδα δεν είναι αυτονόητη έννοια, ούτε το αποτέλεσμα μιας κοινής εθνικής ταυτότητας όπως και να επιδιώξουμε τον ορισμό της τελευταίας. Δεν είμαι εθνικιστής αλλά είμαι πατριώτης.

Σ.Κ