νάρκης του άλγους δοκιμές

Εἰς σέ προστρέχω Τέχνη τῆς Ποιήσεως,
πού κάπως ξέρεις ἀπό φάρμακα·
νάρκης τοῦ ἄλγους δοκιμές, ἐν Φαντασίᾳ καί Λόγῳ.

Πως σπαράσσομαι συθέμελα
πως ολοφύρομαι
και πως στην θλίψη μπαίνω
σαν που καταλαβαίνω

πως είν η Τέχνη αδύναμη
τον κόσμο δεν αλλάζει
μον φάρμακο γίνεται γλυκύ
σαν η ανάγκη παραστεί
το άλγος κατευνάζει

Και τότε που στην θλίψη αυτή
μόνος βυθίζεσαι αλί
τότε η τέχνη γίνεται
το Μέγα το ένα το πολύ

Γρήγορα που περνά ο χρόνος

Γρήγορα που περνά ο χρόνος
αυτό που θαυμάστηκε γερνά

και κείνο που την πρωτοπορία
εξέφραζε, έξω από το κάδρο
στον άχρονο χρόνο περνά

το breaking bad
στο νετφλιξ είναι μεγαλύτερο
απ ολόκληρο τον ιμαζισμό

ο εμπειρίκος διαβάζεται
δεν διαβάζεται
και η Τζειν Μπιρκιν είναι μια γριούλα

ας αφήσουμε τις πιο μεγάλες ύβρεις
για την ιστορία που ξέρει καλά
πως ν αποκαθηλώνει

La crisi consiste appunto nel fatto

«La crisi consiste appunto nel fatto che il vecchio muore e il nuovo non può nascere: in questo interregno si verificano i fenomeni morbosi piú svariati.»
Antonio Gramsci- Quaderni del carcere, Einaudi, I.djvu/318

Το παλαιό ποτέ πλήρως δεν πεθαίνει
και το νέο ποτέ ολοσχερώς δεν γεννιέται
οριακές προσθήκες οργασμός στις συνθήκες
η σύγχρονη τέχνη άλλη μια πόρνη, πόζα δειλή

στου μαυλιστικού υλισμού τις συστοιχίες τετραχηλισμένη ουλή
κάποιοι καλλιτέχνες αθώοι του φαινομένου ως αδαείς,
ο σπινθήρας εκεί με τα ξύλα βρεγμένα, περιδεείς
Η διαπίστωση μιας «κοινοτοπίας της ηλιθιότητας»,

εντρυφά στην ουσία ή στα πέριξ ευδία;
μια να εμπεριέχει ολοκληρωτισμού, την μορφή,
μα την ηλιθιότητα, αναγνώστη εσύ πως ρεκάζει η βία;
ένα σύνολο κανόνων στην τέχνη που ορίζουν

συνθήκες μικρότερες της τέχνης καθορίζουν
Δεν είναι όλα τα έργα τέχνη
αλλά όλα τα έργα τις αρχές της προάγουν, Ω τέχνη !

11 Απριλίου 2017 Μαρκόπουλο

Σαν το Σίσυφο και Τ’ άθλιο Πόπολο

Σαν το Σίσυφο σηκώνομαι κάθε πρωί
έχοντας κατρακυλήσει στης ήττας τα δώματα
ξανά το κάθε κάθε βράδυ, ο ύπνος με κερνά ελπίδα
κι αυταπάτη και το πρωί με νέο συκώτι
τραβώ για το ίδιο του χαμού βουνό

________________________________________________________

---

Τι πόπολο άθλιο κι απαίδευτο είμαστε
που σε δημαγωγούς αγράμματους επιτρέψαμε
απ’ τα πόδια να μας δέσουνε κι άθλια να μας κυβερνούνε
με των τυράννων τις άνομες ροπές

Δεκέμβριος από ένα μέλλον

Στην Πόλυ Χατζημανωλάκη – Poly Hatjimanolaki
Δεκέμβριος από ένα μέλλον
Σαν μόνοι παράδερναν στην αχανή έρημο του ρεαλισμού και στα άνυδρα όρη της λογικής του σύγχρονου κόσμου
ξεπεσμένοι αριστοκράτες μιας άβολης αισθητικής
και δίχως νόημα ψιθύρους ρημάτων κρυστάλλινων έπεμπαν
σε ένα μέλλον άκληρο δίχως να μπορούν να μονιάσουν τις
αέρινες ερημίες τους που στίχοι παρέπαιαν σε ψηφιακά χάσματα
Είχαν μόνον την αγάπη της ποίησης και των πλασμάτων
Στράτής Φάβρος