χύσε στο χώμα αίμα και κρασί

εννια η ωρα το πρωί
και μια καμπάνα κλαίει

χύσε στο χώμα αίμα και κρασί
ρίξε στο χώμα άνθη

κάπου στα τέμπη μια πληγή
είν ανοιχτή και χάσκει

ασε τον πόνο ν ακουστεί
λύσε το μοιρολόι

είναι ο πόνος πο μεινε
στον κόσμο να γυρνάει

κι ενα γιατί σαν τ άδικο
την σκέψη ζώνει κι αλυχτά

την σκέψη μαραγκιάζει
9 η ώρα το πρωί

κι η μάνα αλι μου κλαίει
11 ήταν βράδυ

Κι ένα γιατί μες το πηχτό
και τ’ αξενο, σκοτάδι