Είμαι, τι είμαι;

Είμαι, τι είμαι; Eίμαι μια εικόνα ασταθής, ήμουν μια του Ιούλη Κυριακή δίνη νερού και δίνη παλλομενη μιας ευθυμίας
Κι ήμουν του Πατέρα μου και της μητέρας μου Επιθυμίας που με μαθε να πειθαρχώ προς αγνωστη χάρη μιας τάξης και της οικογενείας
Είμαι ενα σφαλμα κι ένας πόθος δυνατός ειμαι ένα μόνιμο εγώ και μια τυχαία προσαρμογή στων κυβερνήσεων μιαν εξίσωση κοινωνική
Κι ό,τι κι αν είμαι χώμα νερό χρώμα υλικό πάλι δεν είμαι αφού μόνη εγω οντότητα ασταθής κι οι άλλες, εικόνες του μυαλού ταξινομίες μιας συμφωνίας κοινωνικής
Κι η επανάσταση λυγιέται κάμπτεται σιωπά, με τόσους λακέδες αδύναμη μιλά, η μόνη επιθυμία που ορέχτηκα, η ευημερία του Αστού, η ευημερία δίχως Tου.

Στρατής Φάβρος

Advertisement