Της συνήθειας το δηλητήριο

Kαι καθώς ο χρόνος έρεε

και σιγά σιγά είχε όλο πιει

της συνήθειας το δηλητήριο,

Kαι της δίβουλης πράξης

που τα σκοτεινά μέλλοντα

ποτέ δεν θα διέκρινε

γύριζε από θλίψη

και γνώση

γύρω από έναν άξονα

αδύνατο

της πίστης του πληρώνοντας

τις ανάλλαχτες αρετές

και με πόνο αξεδιάλεχτο

για το κακό που πάντα

μαζεύεται ως μοίρα των πολλών