Περνάω τις μέρες μου με απορία για τη φρίκη του κόσμου
με πόνο ψυχικό για το αμετάκλητο της αδικίας
και με πόνο από το βάρος των χρόνων
ο πόνος από τα γεγονότα σαν να γίνεται σώμα
κι ο μόνος τρόπος για να μην τρελαθείς είναι να κάνεις
το σωστό όπου κι όπως μπορείς