Ο ιερέας

Ο ιερέας ήταν ικανοποιημένος με τον εαυτό του όλο το χρόνο η ενορία του έκανε σπουδαίο έργο για τους φτωχούς και τους ανήμπορους, ή μέρα ήταν άγια ο ίδιος είχε ξυπνήσει νωρίς είχε κάνει το λουτρό του είχε φορέσει τα μεταξωτά του εσώρουχα και φόραγε τέλος ως επιστέγασμα διακριτικά ένα σεμνό άρωμα που ανέδιδε υπέροχα όλη την κομψότητα του σεπτού του ρόλου, τα γένια του μοσχομύριζαν και ήταν όλος υπέροχος, την χθεσινή ημέρα είχε στείλει ένα ωραίο και πανάκριβό καλάθι στον σεβασμιότατο μητροπολίτη με κρασιά και άλλα εδέσματα, ήταν κρίσιμο άλλωστε για εκείνον να διασφαλίζει την ιερή εύνοιά του για να παραμένει ιερέας σε αυτήν την ακμάζουσα ενορία, ευχαριστημένος με τον εαυτό του, κοιτάχτηκε μια τελευταία φορά στον καθρέπτη πριν να ξεκινήσει για την λειτουργία της εορταστικής ημέρας όπου μετά την ολοκλήρωση της θα προσέφερε σε μια θαυμάσια ομολογία πίστεως έναν πύρινο λόγο για τον Σωτήρα (ω πράγματι πόσα ωραία έκανε διαρκώς για εκείνον) Χριστό και την Αγάπη ως την κεφαλαιώδη αρχή της ορθόδοξης πίστης.

Ο Σωτήρας εν τω μεταξύ είχε σταυρωθεί και μαρτυρήσει από μια λιγότερο τυφλή και ικανή διοίκηση από τούτην εδώ που εκείνος εκπροσωπούσε, πόσο καλά τα είχαν καταφέρει αιώνες αποσιώπησης του πραγματικού. Σταυροκοπήθηκε στη σκέψη, και κούνησε χαρωπά τους τρυφηλούς μηρούς αργά προς τη Βηθλεέμ.