Στη μνήμη ενός χαλασμένου υπολογιστή στο μέλλον

Ο Άγγελος στεκόταν επάνω στο σωρό των ερειπίων στο μέλλον αλλά τα ερείπια ήταν ερείπια του παρόντος, έκανε να ανοίξει τα φτερά του αλλά κείνα δεν άκουγαν στην κίνηση του μυαλού του κοίταξε στα πόδια του και κατάλαβε πως οι νικητές ήταν αυτοί που του ψαλίδιζαν τα φτερά·
έβλεπε ανάλλαχτο το παρελθόν το παρόν και το μέλλον να κείτονται ανάμεσα στις σωρούς των ερειπίων, ράθυμα κάθισε επάνω στην πέτρα στην ησυχία της ανυπαρξίας και σκέφτηκε πως δεν είχε γλώσσα να νουθετήσει τους ηττημένους για ν ‘αποσώσουν μιαν ελπίδα αφού η γλώσσα που εκείνοι μιλούσαν ήταν πάντα η γλώσσα της εποχής τους, ποια να ταν η δική του εποχή όπου ο άνεμος της προόδου είχε σαρώσει τα πάντα ακόμη και τον Θεό του κι εκείνος ένα ολόγραμμα στην μνήμη ενός χαλασμένου υπολογιστή στα ορυχεία του Άρη.
Στράτής Φάβρος
Ανεπίδοτα Γράμματα 2021