Υπάρχουν κάποιοι κηπουροί δεσμώτες της νεύρωσης και της τάξης που βάζουν τη μεγαλύτερη μανία τους επάνω στ’ αγριολούλουδα. Από κάτι τέτοιους κηπουρούς ξεκίνησα να ξεχωρίζω τους κακούς ανθρώπους.
Ω λιμνούλα κρυστάλλινη
της αγνότης πηγή
και της νιότης το σφρίγος
πως σας θαύμα απρόσμενο
της ζωής αλλάζεις το ρίγος
Ω ξανθέ μου έρωτ’ αμάλαγε
να σε βρω δεν το μπόρεσα
κι αν που σειχα εμπρός μου
τώρα στέκω παράμαιρα
και φαντάζομ’ ολόθερμα
τη ζεστή του υγρού σου αγκάλη
στα λευκά νιός να περίμενα
μπρος στ’ απάτητο το λευκό τ’ ακρογιάλι
Στρατής Φάβρος - Strates Fabbros 