όταν ψοφήσει τ’ αγαθό κτήνος

Για τα σκυλιά δεν μιλούμε για θάνατο όπως κι γι όλα τα ζούμπερα του κόσμου λέμε ψόφησε,δεν ερευνούμε αν το κτήνος θα πάει σε κολαση ή παράδεισο διότι όλα τα κτήνη είναι a priori αγαθά έχουν μόνο το ένστικτο του κτήνους, που είναι ν αρπάξει καμιά κότα από το λαιμό να τη στραγγαλίσει και να πιει λίγο απ’ το αίμα της.

Έτσι όταν ψοφήσει τ’ αγαθό κτήνος που κινεί το σαρκίο μου μη ξοδέψετε λεφτά για κηδείες, έχει η γυναίκα μου ένα χωράφακι μ’ ελιές, ρίξτε επάνω στο καντάβρ λίγο μαύρο χώμα να σκεπάσετε τη σάρκα κι αφήστε με κει να γίνει χωμα για τις ελιές και τις αγριάδες που πολεμούν στις ρίζες τους.
Αυτό τ’ αφήνω ως διαθήκη στη γυναίκα που είναι και η νόμιμη κληρονόμος του έργου μου αφού ακίνητα δόξα τω θεω και τους αγίους Κροπότκιν και Μπακούνιν δεν έχω.