What is it like to be a cicada
Οι τελευταίοι τέττιγες τεττιγίδες (Cicadidae) ή τζίτζιρες τζιτζίρια ζίζιρες τζίτζιροι και τζιτζίκια πεθαίνουν μια κρύα μέρα του Νοέμβρη αφήνοντας παντέρμα βουβό το πρωινό.
Οι τζίτζιρες σύμβολα θάναι της ελευθερίας και της σύντομης ελπίδας που πάντα θα κουβαλά το καλοκαίρι
Έτσι μεταφορικά σε τούτο το χύδην βασαναστικό σχήμα θα πεθάνομε κι μείς μια κρύα του φθινοπώρου πρωία κρατώντας την ελευθερία στ’ οξύφωνο τραγούδι μας του τέλους.
Αυτή να ναι η κατάσταση μας ελευθερία, και Ω ελπίδα, καθώς μέσα στην οχλαοή θα βουτούμε στην λίμνη της ασυνειδησίας.
Ίσως πάλι πολύ σημασία δώσαμε στο νόημα, άλλωστε η ύπαρξη και η οντότητα δίχως νόημα προχωρούν περαν αυτού που οι άνθρωποι τους δώσαν.
ΥΓ
Προσπαθώ πάντως να οικονομώ μέσω του νοήματος
κάτι μου λέει πως το νόημα χτίζει τη μετοχή
η όπως είπε ο ποιητής
μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;