Πριν να χαράξει λυσσομανά βαθύ σκοτάδι
κι είναι η σκέψη αυτή που επάνω μου διατηρεί
της μυρωδιάς τ’ ανθρώπου ανάγκη
O άνθρωπος λύκος, ο μισάνθρωπος
και εσύ που δεν τηρείς τη συνομοταξία
Ω μονοκοτηλύδονε ανθέ και σπάνιο ζουμπούλι
σύ σαι που με κρατάς στην πλασ’ ερωτευμένο