Στην εικασία της αγωνιώ
Η ομορφιά εκτός από δικαίωμα είναι και μια διαρκής εικασία επομένως οι ποιητές κι όλοι άλλοι προνομιούχοι θεράποντες δεν έχουν καμιά τιμή και κανένα προνόμιο επάνω στην ομορφιά αλλά μονάχα την ίδια μα την ίδια με τον κάθε άλλον αγωνία.
Και το μόνο ίσως που σώζει τους ποιητές και την ποίηση διαχρονικά είναι ότι η αγωνία αυτή είναι τόσο δυνατή που να επαναλαμβάνεται σαν ηχώ δυνατά κάθε φορά που ένας τους πέφτει σαν νεκρό φύλλο, από τη θλίψη που προκαλεί η σκληρότητα στον κόσμο.