Η ηθική τους δεν είναι η κρατούσα ηθική
αλλά η βιωματική διαμόρφωση του ήθους τους.
Επομένως ζώντας οιονεί ανήθικα, ως προς τις αρχές της αστικής δεοντολογικής ηθικής διαμορφώνουν μέσα από το σώμα των πράξεων και των κατά την ανάγνωση και την ποίηση αρχών τους μια διαρκώς νέα αναρχική προλεταριακή αισθητική ηθική.
Αρνούμενοι να ενδώσουν σε στιλιστικές μανιέρες πολιτικής αισθητικής, αρνούμενοι την καθεστηκυία εκδοχή των θέσεων τους, ανατρέποντας την μανιέρα τους, όταν διαφεύγει της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Διαρκώς αρνούμενοι την υποταγή στην υφέρπουσα στερεοτυπία,οραματίζονται το απλό και σαφές που χρειάζεται η ζωή, που είναι η ζωή.
______________________________
Πορευόμαστε τη διαρκή αναζήτηση
μιας αειφορίας της δημοκρατίας του συναισθήματος
η οποία ανακαινίζεται στην πορεία της,
ευρήματα ψυχαναλυτικά της διαλεκτικής της κοινότητας
με το cogito και την προσήλωση του στην απορία